Bureaucratisch moeras
1 reactieEen van mijn patiënten moet binnen tien dagen worden opgenomen in een verpleeghuis voor tijdelijke somatische zorg. Via het Centrum indicatiestelling zorg (CIZ) en het zorgkantoor wordt ze ‘geïndiceerd’. Dat komt erop neer dat iemand van het CIZ er een code aanhangt op basis van mijn verslaglegging, beschrijving en omschrijving van de zorg die ze nodig heeft.
Na acht dagen word ik gebeld door een verpleeghuis. Volgens het verpleeghuis klopt de indicatie niet. ‘Veel te licht. Zo kunnen we haar niet opnemen.’ Het verpleeghuis kan het zelf niet met het CIZ regelen. Dat moet ik doen. En, trouwens... ze hebben ook geen plaats.
Volgens het CIZ is de indicatie prima en moet het verpleeghuis de vrouw gewoon opnemen. Neen, het CIZ neemt zelf geen contact op met het verpleeghuis. Daar zijn ze niet voor. Als het verpleeghuis mevrouw niet wil of kan plaatsen, dan is het verpleeghuis verantwoordelijk voor plaatsing elders. ‘En als ze niet meewerken, dan moet het zorgkantoor zorgen dat ze dat wel doen.’
Het verpleeghuis herhaalt dat het geen plaats heeft en dat ik als huisarts dan maar met het zorgkantoor moet bellen. ‘Mensen van het zorgkantoor kunnen vertellen waar er bedden zijn en kunnen vervolgens patiënten aanmelden.’
Het zorgkantoor meldt dat het alleen bedden verdeelt en cliënten aanmeldt. ‘Hadden ze geen plaats? Oh, ja. Dat wist ik wel, maar daar ga ik verder niet over. Ik heb haar aangemeld. Zegt het CIZ dat wij het verpleeghuis kunnen dwingen? Nee hoor, wij verdelen alleen maar plaatsen. Nu ligt de verantwoordelijkheid weer bij u of bij het verpleeghuis. Wij hebben er verder niets mee te maken.’
Het verpleeghuis meldt dat ik contact moet opnemen met het bureau nazorg. ‘Dat bureau kan vertellen waar plek is en dan kunt u regelen dat mevrouw daar naartoe gaat. Of u kunt haar naar het ziekenhuis sturen. Dat opperde de verpleeghuisarts ook nog.’
Toen werd ik zomaar boos. Resumé. Ik heb mijn patiënte aangemeld bij een indicatieorgaan, dat zonder enig contact aan de hand van mijn bevindingen een code aan de patiënte hangt en haar gegevens doorstuurt aan een zorgkantoor. Dat geeft die gegevens door aan het eerste het beste verpleeghuis, waarvan mensen van het zorgkantoor wisten dat het geen plaats had. Omdat het verpleeghuis geen plaats had, kon ik bij een ander orgaan vragen waar nog wel plek was.
Als ik het vanaf het begin zelf had gedaan, had het me veel minder tijd gekost en heel veel minder ergernis en mogelijk was de patiënte dan nog geplaatst. Als het werkelijk de verantwoordelijkheid is van het verpleeghuis dat als eerste wordt ingeschakeld, wat doen in vredesnaam dan al die andere instellingen tussen mij en dat verpleeghuis, behalve geld kosten?
Mevrouw is inmiddels overleden. Vijftien dagen na aanmelding was er nog geen hoop op plaatsing en in wanhoop heb ik haar maar – lekker goedkoop – in het ziekenhuis laten opnemen.
Jowi Burger
Den Haag, 10 november 2010
De term "bureaucratisch moeras" kwam ook bij mij op toen ik gisteren (9 november 2010) voor mijn moeder van 94 een revalidatieplek (na heupbreuk) probeerde te regelen. Het zorgcentrum in Utrecht, waar voor haar een plaat...s is en dat meer in de buurt is van waar mijn zus woont, verzocht om een ZZP9 indicatie. Mijn moeder heeft een ZZP5 indicatie. Maar op basis van een ZZP5 indicatie zou ze alleen ondersteunende fysiotherapie kunnen krijgen in dat Utrechtse zorgcentrum. Het transferpunt in Den Haag was het er niet mee eens, dat een ZZP9 indicatie nodig was om volledige fysiotherapie aan mijn moeder te geven. In Den Haag wordt namelijk ook aan mensen met een ZZP5 indicatie volledige fysiotherapie gegeven. Ook zou het CIZ die ZZP9 indicatie daarom niet afgeven. Ik vond het een belachelijke en niet acceptabele situatie, dat er kennelijk in Nederland meerdere interpretaties worden gehanteerd, waardoor van een oplossingsgerichte strategie geen sprake meer kan zijn. Ik ben toen maar zelf een en ander gaan coordineren met als resultaat, dat binnen 24 uur (vanmiddag) de ZZP9 indicatie bij het tranferpunt binnen was en mijn moeder mogelijk nog deze week kan worden overgebracht naar de revalidatieplek in Utrecht.
Dat de gezondheidszorg in Nederland zo erg bureaucratisch is geworden, had ik niet verwacht. Hopelijk weet het Kabinet Rutte dit bureaucratische moeras spoedig te dempen en kunnen zorgverlenende instanties weer hun gezonde verstand gaan gebruiken i.p.v. de regellust te bevredigen. Vragen aan de Tweede Kamer betreffende dit bureacratische moeras lijken me nog steeds opportuun. Ik zal dit daarom gaan aankaarten.
Groet,
Jowi Burger