Laatste nieuws
Nienke van Trommel
2 minuten leestijd

‘Bulleh’

Plaats een reactie

Zomer 2002: Zimbabwe wordt getroffen door hongersnood. President Mugabe sluit het land af voor voedselhulp, want de internationale gemeenschap bestaat volgens hem alleen maar uit Engeland welgezinde Bliars.

Op drie uur rijden van Harare doe ik in een plattelandsziekenhuis een oudste tropencoschap. De ellende is overweldigend: moeders en kinderen sterven aan aids, tbc en kwasjiorkor. Medicatie is niet voorhanden, palliatie niet beschikbaar. Kinderen sterven krijsend van de pijn. De beelden op mijn netvlies vragen regelmatig om een rondje hardlopen door het prachtig glooiende landschap met hier en daar ronde hutjes.

Tijdens zo’n hardloopsessie tref ik een hond aan de kant van de doorgaande weg. Ze lijkt geraakt door een auto en zakt door haar achterpoten. In het ziekenhuis voel ik me nutteloos, maar deze hond kan ik helpen! Dit jonge hondje gaat het dankzij mij redden! Of in ieder geval niet verkommeren langs deze weg!

In gestrekte draf door naar het ziekenhuis, naar dokter Monica. Deze Zuid-Afrikaanse tropenarts en dierenliefhebber werkt al twintig jaar onder de Zimbabwaanse zon en stelt grinnikend haar rammelende Mazda voor ziekehondenvervoer beschikbaar. Uit de ok snaai ik twee ampullen ketamine. Terug bij de hond is een vat op haar poot zo gevonden.

Ze heeft verbazingwekkend veel ketamine nodig om onder zeil te gaan, maar even later til ik haar licht kreunend op de achterbank. Dokter Monica kijkt me op haar terras meewarig aan. De als jong door mij aangekondigde hond (want geen tanden) blijkt een tandeloos oud scharminkel. En botbreuken zijn er ook al niet. Het beest heeft een dwarslaesie.

Na een laatste avondmaal van melk en brood wordt het tijd om de hond uit haar lijden te verlossen. We kunnen alleen een flinke overdosis kalium verzinnen en zelfs daarvan heeft het ziekenhuis niet voldoende. Na nog een ampul ketamine hijs ik de hond maar weer op de achterbank om naar de plaatselijke dierenarts te gaan.

Stiekem hoopvol vraag ik de dierenarts wat hij voor de hond kan doen. ‘Bulleh’, antwoordt hij. Vragend kijk ik ’m aan. Hij maakt een schietbeweging op zijn hoofd en ik begrijp: bullet!
De hond heb ik achtergelaten op een rooster zodat het bloed makkelijk wegvloeit. De bullet heb ik niet meer afgewacht.

 

Nienke van Trommel, aios gynaecologie


Meer lezersbijdragen over dieren

dieren
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.