Bijna verslonden

Op een dag werd onze kat Mickey bij ons in de straat te grazen genomen door twee onaangelijnde Rhodesian Ridgebacks. Honden die ooit gefokt zijn om op leeuwen te jagen in onder andere het oude Zimbabwe; kortom zeer sterke en snelle honden.

Onze minileeuwin Mickey moest het dan ook afleggen tegen deze jachthonden en werd verslonden, maar niet helemaal. Het geluk wilde dat onze buurman net met de auto kwam aanrijden. Die zag wat er aan de hand was en reed vervolgens luid claxonnerend bijna op de honden in. Een interventie die een van Mickeys negen levens redde.

Zij kwam echter niet geheel ongehavend uit de bek van de honden: zuurstoftekort, een gescheurde teen, een gat in haar lies en ernstig in een psychische shock. Inmiddels kwamen op het hondengeblaf meerdere mensen toegesneld onder wie mijn (inmiddels) vrouw, die Mickey snel naar de lokale dierenarts in Cuijk bracht. Daar kreeg zij antibiotica toegediend en werd een aantal uur in een zuurstoftank geplaatst.

’s Avonds haalden wij haar op en ik heb werkelijk nog nooit zo’n zielig wezentje gezien. De dagen erna herstelde zij voorspoedig, maar na twee weken werd zij toenemend kortademig en leek wel een blaasbalg, zoals haar lijfje bewoog bij in- en uitademen. Er werden röntgenfoto’s gemaakt waaruit bleek dat zij vocht achter de longen had.

Na puncteren verscheen melkachtig vocht: diagnose chylothorax. Na een aantal dagen werd ze weer kortademig en daarop doorverwezen naar de dierenspecialist in Utrecht. Deze legde op vrijdag twee thoraxdrains aan en wilde haar gedurende het weekend draineren en observeren, wat bovenop de behandeling van 600 euro nog eens 300 euro zou gaan kosten.

Ik dacht ‘dit kan ik zelf ook’ en legde uit dat ik arts was en mij capabel achtte dit zelf te doen. Na een korte instructie keerde ik met de benodigde materialen huiswaarts. Twee maal daags was ik met een grote spuit in de weer om het lymfevocht op te zuigen met alle bijbehorende hygiënische maatregelingen. Dit bespaarde ons toch maar mooi 300 euro.

Al na twee dagen waren de drains niet meer productief en was de ductus thoracicus kennelijk geheeld. Een week later werden deze verwijderd en Mickey ontslagen. Alles bij elkaar een ‘grapje’ van 2000 euro dat de verzekeraar van de hondeneigenaar uiteindelijk heeft betaald. Onze Mickey leefde nog lang en gelukkig, maar komt de tuin niet meer uit…

Bart Sturm, aios pathologie

• Meer Lezersbijdragen over Dieren