Berusting
Plaats een reactieDe richtlijnen voor een WAO-keuring zijn in de loop der jaren steeds meer verfijnd. Een verzekeringsarts kon vroeger in een vijfregelig rapport meedelen dat iemand niet kon werken. De huidige rapportages tellen al gauw vijf tot zeven pagina’s met gegevens, bevindingen, argumenten, overwegingen en conclusies. De rapporten moeten daarmee meer inzicht geven in wat een verzekeringsarts doet en, minstens zo belangrijk, wat hij achterwege laat. Over de inzichtelijkheid houd ik mijn twijfels. Het gedoe leidt in elk geval tot veel papier en frustraties. Een collega hoopte onlangs van harte dat het gewicht van zijn dossiers het kantoor over tien jaar zou laten omvallen.
De toepassing van deze rapportagevoorschriften wordt steekproefsgewijs gecontroleerd aan de hand van gedetailleerde checklists. Wat ontbreekt wordt aangevinkt, waarna de ernst van de tekortkoming wordt beoordeeld. Tot slot geeft de controlerend collega aan of de gevonden verschillen vermoedelijk wel of vermoedelijk niet tot een andere uitkomst van de keuring leiden. Al met al een minutieuze controle waarvoor niet iedereen geschikt is.
U begrijpt de uitkomsten hiervan. Het kan altijd meer, beter, preciezer en uitgebreider. Dat zal best. De vraag of alle detaillering ook rendeert, komt niet ter sprake. De bureaucratie bedenkt regels en schaft ze niet af. Daarom komen er natuurlijk steeds meer.
Van deze kwaliteitscontrole is niet veel te verwachten. In het dagelijkse werk telt niet hóe iets wordt getypt maar dát er wordt getypt. De achterstanden moeten weg. In de nabije toekomst gaan wij bovendien alle verzekerden onder de 55 jaar herkeuren, dus veel tijd voor een gedetailleerde verantwoording zal er niet komen. Net als in het gewone leven zijn er ook in het kantoorbestaan momenten die je het best maar gewoon kan laten voorbijgaan.
- Er zijn nog geen reacties