Bedenk eens een ziekte...
2 reacties
In de bedrijfsgezondheidszorg worden we regelmatig geconfronteerd met diagnoses waarbij voorhoofden zich fronsen. Denk aan diagnoses als ME (myalgische encefalomyelitis), SOLK (somatisch onvoldoende verklaarde lichamelijke klachten), fibromyalgie, whiplash en burn-out. Deze vreemde, veelal buitenlandse benamingen zijn in zoverre effectief dat ze in mijn branche loondoorbetaling zeker stellen.
Maar ook elders worden er ziektes uitgevonden die een doel dienen dat niets met gezondheid te maken heeft. Neem het ‘acuut stresssyndroom’.
Wat is de situatie ook alweer? De 42-jarige Arubaan Mitch Henriquez bezoekt juni 2015 zijn zwangere dochter in Nederland en gaat naar een muziekfestival in het Zuiderpark in Den Haag. Daar wordt hij gearresteerd op een manier die hij niet overleeft. Op de intensive care van het Erasmus MC wordt tevergeefs getracht de ernstig toegetakelde Mitch in leven te houden. Als dat niet lukt, vraagt het Openbaar Ministerie het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) in Rijswijk om een obductie. De forensisch patholoog komt tot de conclusie dat de nekklem die twee agenten aanlegden de doodsoorzaak is. Het Openbaar Ministerie legt de verdachten ‘dood door schuld’ op.
De verdediging komt nu met een rapport van een forensisch arts die een ‘acuut stresssyndroom’ als doodsoorzaak vaststelt. De rechtbank vraagt daarop aan een andere forensisch arts die verbonden is aan het NFI wat hij denkt dat de doodsoorzaak is. Een ‘acuut stresssyndroom’, stelt hij. Om onduidelijke reden laat de verdediging dit nog een keer verklaren door, tot op heden, een vierde arts. Een forensisch patholoog dit keer.
Daarop trekt het Openbaar Ministerie zijn aanklacht van ‘dood door schuld’ in en stelt dat er weliswaar sprake is van mishandeling, maar dat de verdachten daar door de publiciteit al genoeg voor gestraft zijn. We schrijven 20 november.
Maar zaterdag 16 november wordt in het Radio1-programma Argos het bestaan van de diagnose ‘acuut stresssyndroom’ ter discussie gesteld. Conclusie: dat syndroom bestaat niet; de verwurging door de agenten moet als de doodsoorzaak gezien worden.
De journalisten spreken met heel veel betrokkenen. Misschien wel een stuk of tien, onder wie minstens zes artsen. Denk aan hoogleraren, cardiologen, pathologen en intensivisten. Zowel in Nederland als in België. Voor de namen: beluister de Argos-uitzending van afgelopen 16 december op internet.
De drie geraadpleegde hoogleraren-intensivisten komen tot de conclusie dat een ‘acuut stresssyndroom’ niet bestaat en dat je er dus ook niet door kunt overlijden. Het is voor alle artsen een moeilijke zaak om hierover naar buiten te treden, maar ze doen het omdat ze vinden dat er nu een grens overschreden wordt en dat er onrecht gedaan wordt aan de patiënt Mitch Henriquez.
Argos komt er door een anonieme tip achter dat een Leuvense hoogleraar, op verzoek van de verdediging, ook een doodsoorzaak vaststelde. Die doodsoorzaak is niet zo moeilijk te raden: als de verdediging dit rapport achterhoudt, zal dat wel zijn omdat het niet zal leiden tot het doel dat de verdediging voor ogen heeft: vrijspraak van ‘dood door schuld’. Ergo: er staat waarschijnlijk in dat de verwurging de oorzaak is voor het overlijden van Mitch.
Aanstaande donderdag doet de rechter uitspraak.
Ach, bij dit geweld moeten die bedenkelijke diagnoses in bedrijfsartsenland zoals ME, SOLK en burn-out eigenlijk als kleingeld beschouwd worden.
G.H. Rach
KNO-arts / Hoofd hals chirurg, WILLEMSTAD CURAÇAO
Het feit dat collega artsen zich laten lenen om gezagdragers te voorzien van een vrijpleitende, verzonnen diagnose, is van alle tijden, maar nog altijd verwerpelijk. Deze “forensische” “ artsen” (let op: de aanhalingstekens zijn juist geplaatst!) en ...die forensisch patholoog dienen onverwijld voor de tuchtrechter te worden voorgeleid, voor vermoedelijk incompetent medisch handelen, waardoor het vertrouwen in de stand van de geneeskunde geschaad is. Tevens mogelijk ook voor de strafrechter voor het plegen van meineed.
MP de Bakker
Huisarts, Deurne
Arbeidsverzuim als maatschappelijk probleem wordt in ons land al lang niet meer bepaald door uitsluitend ziekte in engere zin. In de meerderheid van de gevallen is er geen medische oorzaak aan te wijzen. Waarom bestaat de "ziektewet" dan eigenlijk no...g en kunnen we niet beter spreken van "verzuimwet". Alleen, welke professional kan zich hierover dan het beste uitspreken, de maatschappelijk werk(st)er misschien? Of laten we de werknemer en werkgever gewoon samen zelf bepalen wat redelijk, billijk en of wenselijk is. Er kan dan altijd nog een "arbiter" worden ingeschakeld als ze er samen niet uitkomen. De artsen komen er in ieder geval, zoals hier boven geschetst, toch niet uit.