Laatste nieuws
Anton Visser
2 minuten leestijd
Lezersverhaal

Baby in de wc

1 reactie
beeld: Thinkstock
beeld: Thinkstock

Eind jaren tachtig, net afgestudeerd en zoveel werkloze basisartsen dat er zelfs geen agnio-plaats te vinden is. Gelukkig kan ik terecht op de ambulance in een middelgrote stad. Op een dag worden we met spoed met code ‘abortus in gang’ naar een flat gedirigeerd. Een vriendin van de vrouw in kwestie doet open. Zelf durft ze niet van het toilet te komen. Ze denkt dat ze een miskraam heeft, maar wist niet dat ze zwanger was. Met wat overtuigingskracht en ondersteuning krijgen we de vrouw op de brancard. Er is op dat moment geen bloedverlies, pols en tensie zijn goed en we brengen voor de zekerheid een infuus in.

In de toiletpot, een ouderwets model met verhoogd plateau, vind ik een placenta met navelstreng. In de afvoer zie ik de billetjes en voetjes van een baby. Het kost me behoorlijk wat moeite om het kindje eruit te trekken. De baby vertoont geen tekenen van leven. Volgens de vrouw heeft de baby een halfuur in het toilet gelegen. Ik besluit geen reanimatiepoging te ondernemen en wil graag de vrouw zo snel mogelijk meenemen naar het ziekenhuis. Het kind nemen we mee in een plastic zak. De vrouw dringt er bij herhaling op aan dat wij haar niet naar het nabijgelegen ziekenhuis brengen waar zij zelf werkt.

Onderweg beginnen de twijfels te knagen. De ‘foetus’ had toch meer de afmetingen van een voldragen kind en zat zodanig klem in het toilet dat er krachtig geduwd moet zijn. Beide vrouwen waren opvallend rustig, en wie was eigenlijk die andere vrouw? Ik vraag me vertwijfeld af of ik niet op een crime scene was beland en hoe ik daarmee om moet gaan, met mijn pas afgelegde gelofte van geheimhouding in het achterhoofd.

Deze overdenkingen worden ingehaald door de werkelijkheid als ’s avonds de recherche op de ambulancepost verschijnt. De gynaecoloog had geen verklaring van natuurlijke dood voor het kind kunnen afgeven. Later bleek de ongehuwde vrouw een verhouding te hebben gehad met een gehuwde medisch specialist voor wie zij als secretaresse werkte. Ook had ze psychische problemen. Van vervolging is het nooit gekomen.

Anton Visser, anesthesioloog

  • Meer lezersbijdragen Misdaad in uw praktijk

Lezersverhalen abortus provocatus ambulance anios
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • M.L.M. Hoenselaar-Haagmans

    Jeugdarts, NIJMEGEN

    Hopelijk wordt er tegenwoordig niet meer getwijfeld hoe er met een zaak als deze om moet worden gegaan. Hier is er zeker sprake van een conflict van plichten. En misschien dat de moeder helemaal niet onwelwillend tegenover melding stond, en zelf ook ...graag hulpverlening wilde. Ik vraag me af hoe het verdere verloop is geweest? De moeder is niet vervolgd, maar is wel duidelijk geworden of zij het had gedaan en heeft zij wel hulp gekregen? Zeker in het belang van mogelijke volgende kinderen...

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.