Australië bezorgd om toename buruli-ulcus

Australische artsen zijn bezorgd om de toename van het aantal gevallen en de ernst van de zogenaamde buruli-ulcera. Ze roepen op tot meer onderzoek, omdat nog steeds niet vaststaat hoe de besmettingen plaatsvinden. Dit schrijven Daniel O’Brien e.a. in Medical Journal of Australia.

Het buruli-ulcus is het gevolg van een besmetting met Mycobacterium ulcerans, en bestaat uit ernstige, chronische zweren die niet zelden leiden tot grote littekens, huidtransplantaties en amputaties. De ziekte komt met name in West- en Centraal-Afrika voor, maar ook in bepaalde gebieden in Australië. Volgens de auteurs ligt er vaak maar een paar kilometer tussen gebieden waar de ziekte wel en niet voorkomt. Meestal bevinden zich in de endemische gebieden zogenaamde wetlands (draslanden). De besmettingen vinden vaker in warme maanden plaats.

Met name in de deelstaat Victoria neemt het aantal ziektegevallen sinds een jaar of tien toe. In 2016 was er sprake van 182 gevallen, maar in 2017 waren er tot het laatst bekende peilmoment begin november al 236 gediagnosticeerd. Volgens de auteurs neemt niet alleen het aantal gevallen toe, maar vinden deze ook in steeds meer gebieden plaats en neemt de ernst toe. De behandeling is in de afgelopen jaren wel verbeterd, met name door het gebruik van combinaties van antibiotica.

Het blijft echter onduidelijk wat de bron van de besmettingen is en hoe deze plaatsvinden. Er zijn allerlei aanwijzingen, maar er is geen zekerheid. De zweren bevinden zich meestal op huid die niet bedekt is door kleding, wat besmetting door beetwonden of omgevingsfactoren waarschijnlijk maakt. Het lukt vrijwel nooit om de bacterie uit water of grond te kweken, maar met PCR wordt daar wel bacterieel DNA gevonden. Hetzelfde gaat op voor muggen, bepaalde waterinsecten en sommige zoogdieren. Vooral buidelratten/opossums hebben nogal eens buruli-zweren of DNA van M. ulcerans kan in hun ontlasting worden aangetoond. Maar al die aanwijzingen hebben nog niet geleid tot zekerheid. Daarom hebben de auteurs een aantal vragen opgesteld die wat hen betreft met spoed beantwoord dienen te worden. Zolang dat niet gebeurd is, is effectieve preventie niet mogelijk.

Med J Aust, 2018. Doi: 10.5694/mja17.00879