‘Andere beloning medisch specialisten in zorgakkoord’
6 reactiesEen andere manier van belonen van medisch specialisten, zoals loondienst of participatie, past beter bij de bewegingen in de zorg. Dat kan bijdragen aan het in toom houden van de zorguitgaven en tegelijk tot betere zorg leiden. Dat adviseert een groep topambtenaren in de aanloop naar het sluiten van nieuwe zorgakkoorden.
Afgelopen jaren werden zorgakkoorden voor medisch-specialistische, ggz- en eerstelijnszorg gesloten, waarin financiële en zorginhoudelijke afspraken werden gemaakt tussen het ministerie van VWS, zorgverzekeraars en zorgverleners. Een belangrijk onderdeel daarin is een plafond voor de groei van de zorgkosten. Eind 2017 lopen dergelijke bestuurlijke hoofdlijnakkoorden voor medisch-specialistische en eerstelijnszorg af. Demissionair VWS-staatssecretaris Martin van Rijn verkent op dit moment of er éénjarige transitieakkoorden voor 2018 vallen te sluiten; een nieuw kabinet kan zich dan buigen over langjarige akkoorden voor de periode daarna.
De ministeries van VWS en van Financiën vroegen een groep topambtenaren wel om een advies over de beheersing van de zorguitgaven tijdens de volgende kabinetsperiode. Deze ‘Werkgroep Beheersinstrumentarium Zorguitgaven’ komt nu in een aan de Tweede Kamer overhandigd rapport tot de conclusie dat, als een nieuw kabinet zorgakkoorden wil sluiten, er op drie zaken moet worden gefocust om tegelijk de kosten en de kwaliteit van de zorg te bewaken. Het uitgangspunt van de ambtenarenwerkgroep is om de zorguitgaven gelijk op te laten lopen met de economische groei.
Ten eerste pleiten ze voor meer zorg op de juiste plek. Daarbij hebben ze voor ogen dat meer zorg vanuit de tweede lijn naar de eerste lijn of thuis wordt overgeheveld en dat complexe zorg meer wordt geconcentreerd op enkele locaties. Minder opleidingsplekken voor medisch specialisten maar meer opleidingsplekken voor huisartsen past volgens hen ook in dit plaatje.
Onder die noemer scharen ze ook hun standpunt dat het ‘wenselijk is om zorgverleners in de medisch-specialistische zorg anders te belonen’. ‘Het participatiemodel en het loondienstmodel passen als verdienmodellen beter bij de gewenste beweging in de zorg’, zo wordt opgemerkt. De inkomsten van zowel medisch specialisten als zorginstellingen moeten daarnaast meer afhankelijk worden van de uitkomsten van de zorg in plaats van de hoeveelheid geleverde zorg. De werkgroep noemt een streven van 30 procent van het artseninkomsten dat per 2021 afhankelijk is van de zorguitkomst.
Daarnaast wordt een lans gebroken voor maatregelen die gepast gebruik van zorg aanmoedigen, om over- en onderbehandeling te vermijden. Als derde willen de adviseurs dat er meer oog komt voor eenvoudig georganiseerde zorg. Voor mensen met een grote zorgbehoefte zijn meer generalistische zorgverleners zoals geriaters nodig en minder superspecialisten, aldus de ambtenarengroep.
De werkgroep adviseert in ieder geval vier nieuwe zorgakkoorden te sluiten: voor medisch-specialistische zorg, geestelijke gezondheidszorg, eerste lijn en wijkverpleging. Ook voor langdurige zorg en ondersteuning kunnen eventueel apart akkoorden wenselijk zijn, wordt geopperd. De akkoorden moeten niet enkel budgettaire afspraken en inhoudelijke hoofdlijnen bevatten, maar ook concrete en meetbare inhoudelijke afspraken en maatregelen die worden getroffen als doelen niet worden nagekomen. Het rapport is bedoeld als stof voor de formatie.
Rapport 'Zorgen voor gezonde groei'
Lees ook
Frans Philipszoon
arts, adviseur, Riel
Een participatie met een meerderheid van aandelen voor artsen werkend bij een instelling, met een verplichting tot levering bij uittreding van participerende artsen aan de andere artsen participerend en werkend bij dezelfde instelling, is ook een par...ticipatiemodel. Wellicht is dit een mogelijkheid om gewaardeerde zelfstandigheid te behouden en te bevorderen.
Zacharias Sloterwijk
Medisch student, Rotterdam
Hartelijk dank dr. Tan voor het delen van uw ervaring. Een grote stap nemen vergt vertrouwen dat weinigen je zullen geven. Uw verhaal is herkenbaar maar sterkt mij, en daarbij hopelijk anderen, in de juistheid van mijn perceptie. Het is soms lastig d...e juiste weg te bewandelen als eenling. Indien dit nog niet bestaat dan zou ik graag een platform vinden voor gelijkgestemde Nederlandse artsen. Het functionele met het aangename verenigen.
Joep Tan
KNO arts, Autun
Blaffen, maar niet bijten, maakt na enige tijd op niemand indruk, zeker niet in de opportunistische omgeving van de politiek.
Ik ben opgehouden met klagen en heb gestemd met de voeten.
In Frankrijk worden alle specialismen gevraagd, waarbij op sommi...ge lokaties nog net niet de rode loper wordt uitgerold. De waardering, zelfstandigheid, gebrek aan bemoeienis en directe relatie tussen inspanning en beloning is in vergelijking in NL ongekend. Als dit voorstel niet het zetje is om door te bijten, wanneer dan wel.
Het enige dat mij spijt is dat ik niet eerder heb gebeten.
Een zeer tevreden dokter in de Morvan
Zacharias Sloterwijk
Medisch student, Rotterdam
Als student zit ik met een studieschuld die ik voor lief heb genomen vanwege een baan die niet meer bestaat. Als cassière heb ik straks meer autonomie (en niet doodgeslagen empathie) lijkt het wel. Een andere opleiding tegen instellingscollegegeld zi...t er ook niet in. Dank aan de enkele artsen die hun mond durven open te doen, degenen die inspireren, die ondanks de omstandigheden wellicht het tij nog eens weten te keren. Uit voorzorg begin ik me in ieder geval vast te oriënteren op examens in het buitenland ivm emigratie. Ben ik de enige?
R. Oldenzaal
AIOS, Maastricht
Zeer benieuwd naar reacties en verdere ontwikkelingen op dit gebied. Wellicht een tegenwicht voor het niet toepassen van een limiet op het te hoge aantal studenten dat toegelaten wordt?
W.J. Duits
Bedrijfsarts, HOUTEN Nederland
Het is niet verwonderlijk dat ambtenaren met dit verdienmodel komen. Het enige dat hier gebeurt is dat de arts niet meer zelf direct invloed heeft op zijn inkomen. Het zijn anderen die bepalen wat hij of zij zal moeten doen, welke productienorm er mo...et worden gehaald etc. Als bedrijfsartsen hebben we dit hele circus al een keer moeten doorlopen, wij waren ooit het specialisme met de meeste artsen in dienstverband. In ons specialisme zie je nu juist de beweging de andere kant op, de moderne bedrijfsarts heeft direct contact met zijn of haar opdrachtgevers. Er is sprake van een transparante rekening. De Bedrijfsarts en de afnemer van zijn of haar diensten bepalen samen onder welke afspraken het gebeurt en tegen welk tarief. Volkomen transparant en de bedrijfsartsen die werken volgens dit model zijn over het algemeen veel meer tevreden over hun werk dan toen ze nog in dienstverband werkten.
Kortom dit ambtelijk voorstel is een typische 19e eeuwse oplossing. Het zal niet werken in de 21e eeuw. Het ambtelijk voorstel is eigenlijk terug naar de paardentram terwijl we onderweg zijn naar de zelfsturende auto.