Federatienieuws
Nienke Nieuwenhuizen
2 minuten leestijd
Federatienieuws

Zullen we het op een akkoordje gooien?

Voorzitter Verenso

Plaats een reactie

Een verouderende bevolking en ontgroening, met daarbij geweldige mogelijkheden in de geneeskunde die zorgen dat mensen steeds ouder worden. Gelukkig oud! Maar wel vaak met chronische ziektes en beperkingen. Resulterend in ook steeds meer zeer kwetsbare mensen. Je zou dankbaar kunnen zijn voor dit teken van grote welvaart. Het levert ons als maatschappij echter ook kopzorgen.

Sinds 2011 worden in de zorg afspraken gemaakt om die oplopende kosten te beperken met gelijkblijvende (of betere!) kwaliteit. De medisch specialisten hebben ‘hun’ zorgakkoord onlangs ondertekend. Ook de huisartsen zijn in overleg en er wordt gewerkt aan akkoorden in de ggz en de wijkverpleging. Met evenzoveel kwaliteitsstandaarden. Het resultaat is een woud van akkoorden en kwaliteitskaders. Dragen die bij aan het alom geprezen adagium ‘de juiste zorg op de juiste plek’, aan betere zorg en aan duidelijkheid voor burgers en zorgprofessionals? En passen al deze deelakkoorden nu bij de uitdagingen die we als verouderende maatschappij hebben?

De geneeskunde is tenslotte iets dat we met z’n allen doen

Als specialisten ouderengeneeskunde zijn we betrokken bij verschillende akkoorden en kaders, zoals het programma ‘Langer thuis’, het programma ‘Thuis in het verpleeghuis’ en het ‘Kwaliteitskader Verpleeghuiszorg’, maar zijn we niet betrokken bij de hoofdlijnenakkoorden. De koepelorganisaties Actiz en VGN zitten als zorgaanbieders wel bij de zorgakkoorden aan tafel, maar de betreffende artsen niet. Dat is misschien niet raar, maar wel bijzonder. Zeker omdat substitutie een belangrijke opdracht is waarmee we kwaliteit kunnen verbeteren en kosten besparen. De specialist ouderengeneeskunde moet die zorg leveren en is verantwoordelijk voor de kwaliteit ervan, ook in verpleeghuizen. En natuurlijk is de specialist ouderengeneeskunde een belangrijke partner voor huisarts en geriater daarin. Afspraken maken over de inzet van specialisten ouderengeneeskunde zonder deze arts zelf, is een omissie. Intramurale capaciteit, ELV-bedden en GRZ zijn onmisbare schakels in de zorg voor de kwetsbaarsten van de kwetsbaren, en daar hoort naast zorg en welzijn ook de (para)medische zorg bij! De zorg ‘zoals specialisten ouderengeneeskunde die plegen te bieden’ past echter niet echt binnen een van de deelakkoorden, omdat deze patiëntengroep zich in de hele keten bevindt. We zouden natuurlijk bij die akkoorden kunnen aansluiten, maar liever zou ik streven naar een akkoord dat past bij de uitdagingen van onze maatschappij en bezien is vanuit de blik van de mensen om wie het gaat. De geneeskunde is tenslotte iets dat we met z’n allen doen. Zowel cure als care als ggz en natuurlijk ook wijkverpleging. Als er op een plek iets niet goed gaat, merken we dat meteen op een andere plek. Het zijn nu eenmaal communicerende vaten. Geen enkele patiënt kan opgeknipt worden in ‘deelakkoorden’.

Dus ik doe een oproep aan alle collega’s om naast de afspraken over geld, toch vooral ook te kijken hoe we dat ‘op de werkvloer’ en ‘in het veld’ gaan doen met elkaar. Hoe zien die regionale afspraken eruit en hoe gaan we die vormgeven? En wat gaat ons daarbij helpen? Want alleen met een integraal zorgaanbod waarbij alle domeinen zijn vertegenwoordigd (en wellicht met een integraal hoofdlijnenakkoord), kunnen we de uitdagingen aan en zorgen voor de juiste zorg op de juiste plek. Vanuit de inhoud! Dat is niet raar, dat wordt heel bijzonder!

Nienke Nieuwenhuizen, voorzitter Verenso

Federatienieuws 22 - 2018 (pdf)

Federatienieuws
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.