Zondag, 21 juni - Voorzitter LAD

Dit jaar valt 21 juni op een zondag. Althans voor ons en voor de collega’s in de actievoerende ziekenhuizen. Het is ook de langste dag. En dat is dan weer toepasselijk, omdat het geschil dat wij hebben over onze pensioenen alweer zo’n anderhalf jaar sleept. Een slak op een teerton beweegt sneller. Dus schakelen we nu een tandje bij en organiseren zondagsdiensten. Om de druk op te voeren. Want op enkele ziekenhuizen na houden werkgevers de premiebijdrage voor de pensioenopbouw boven 100.000 euro bruto nog altijd in de knip.

Hoe het is om zo’n actie te moeten voeren? Het heeft niet gelijk onze voorkeur. In onze LAD-geschiedenis gebeurt het dan ook sporadisch. Voor het laatst eind jaren ‘90 in de universitair medische centra toen het ging om de honoreringsregeling. Dat was ook een zondagsdienst, het werden er zelfs een paar. Omdat de werkgevers maar niet over de brug kwamen. Wat-moet-dat-moet. En dat we uitgerekend nu in verzet komen, precies vijftien jaar na het allereerste AMS-akkoord voor medisch specialisten in de algemene ziekenhuizen (LAD-Day, 6 juni 2001), is even bitter als ironisch. Tijden veranderen, maar niet altijd ten goede. Ons principe verandert echter niet!

Actievoeren, het werd er kennelijk weer ’ns tijd voor

De werkgever kan het deel van de premie dat van oudsher bestemd is voor de pensioenopbouw van hun werknemers niet zomaar achterhouden. De nieuwe wet geeft daar geen enkele grond voor. Ik vind het stuitend dat dit nu wel gebeurt en in de mist wordt gezet met redenen die aantoonbaar onjuist zijn. Er wordt bijvoorbeeld samenhang gesuggereerd met kortingen op de arbeidsvoorwaardenruimte door de overheid. Kom op, zeg. Waarom betalen andere zorgwerkgevers, zoals umc’s, gehandicaptenzorg en dergelijke, dan wel volledig uit? En, als we nu geen resultaat boeken, staat dan de deur niet wagenwijd open bij een volgende pensioenexercitie? Nieuw kabinet, nieuwe hobby’s?

We hebben het geprobeerd met onderhandelen en argumenteren. Toen dat niet hielp, klommen we in de pen. Er kwamen ook regionale protestbijeenkomsten. En in ziekenhuizen werd het overleg met onder meer raden van bestuur geboycot. Met nu dan: de zondagsdienst. Op de actiesite pensioenopgroen.nl (rijmt onbedoeld op ‘fatsoen moet je doen’), die we samen met de Federatie Medisch Specialisten hebben ingericht, wordt het verloop van het proces uit de doeken gedaan.

Oproepen tot het niet-verrichten van werkzaamheden is een middel dat je nooit lichtvaardig inzet. Ook al is het met alle eisen van zorgvuldigheid omgeven, dokters zijn doeners. Liever actief dan activistisch. Maar als we bij herhaling, herhaling en herhaling worden gebruuskeerd door ziekenhuiswerkgevers en niet krijgen waar we ronduit recht op hebben, is het wel degelijk geëigend. Zoals nu. Actievoeren..., het werd er kennelijk weer ‘ns tijd voor. Als de werkgevers nu eindelijk eens met een oplossing komen, kunnen wij weer voluit aan het werk. En blijft het bij één zondagsdienst.

Christiaan Keijzer, voorzitter LAD