Wie doet de was?
Plaats een reactie
Eindelijk hebben we het erover: wij artsen hebben een imagoprobleem! In de media vliegen de rotte tomaten ons om de oren en rukken de pek-en-veren-eskaders op. Uroloog Michael van Balken is in zijn veelgelezen blog terecht op zoek naar pekvlekverwijderaars.1 Ik heb even gezocht in een digitale vlekkenverwijdertabel. De behandeling met het vluchtige trichloorethyleen die de tabel voorstelt, is kankerverwekkend en klinkt als een smerig klusje. Niet aan beginnen dus. Een milieuvriendelijker alternatief is investeren in ons zelfreinigend vermogen. Hoe werken wij aan een schoon imago?
Het blad ‘De Specialist’ van vorige maand vergelijkt de zelfreinigende werking van reputatiemanagement met een laag teflon: een goede reputatie betekent investeren in maatschappelijk krediet en geeft pek en veren geen kans te hechten.2 Oftewel: een arts met een goede naam die een fout maakt en daar eerlijk en adequaat mee omgaat, raakt zijn goede reputatie niet zo maar kwijt.
Voor zelfreinigend vermogen binnen de medische stand zijn een aantal ingrediënten nodig: veiligheid, zeep en een borstel.
Veiligheid creëren we als we ingewikkelde medische processen simpel houden en de taken goed verdelen met de ruimte fouten te bespreken zonder straf te krijgen. Dit gebeurt bij de Lean-methode.3 Daarbij belonen collega’s elkaar als ze hun fouten bespreken! Ze zien dit als een kans de zorg te verbeteren. Voorwaarde is dat je een tweede kans krijgt. Dus geen pek en veren of tijdelijke schorsing bij tuchtzaken zoals nu het (toekomst)beeld van de overheid is.
Zeep maakt het verwijderen van vuil tot een lekker ruikende activiteit en zorgt voor een zacht aanvoelende huid. Voorbeeldje: de kno-artsen trakteren zichzelf en hun aiossen bijvoorbeeld op een boek waarin de beroepsvereniging bestudeert waar kno-patiënten over klagen en waaruit de artsen leren van missers en verbeterpunten van collega’s die tegen een tuchtzaak aanliepen.4 Ook in de opleiding is er aandacht voor het voorkomen van vlekken. Een bevriende kno-arts vertelde mij dat ze tijdens haar opleiding een soort blote-billen-intervisieweekend had bezocht, waar aiossen veilig uitwisselden over hun (bijna)missers en onzekere momenten!
Een borstel is nodig voor het betere schrobwerk. Physician Health Programs (PHP) zorgen in Noord-Amerika voor de eigen beroepsgroep. Ze behandelen en begeleiden zieke en/of disfunctionerende artsen heel effectief. Al bijna 30 jaar! 80-90 procent van de artsen blijkt na 5 jaar follow-up nog steeds te werken en gezond te zijn; bij deze artsen daalt het aantal medische claims significant vergeleken met controlegroepen.5 De 10-20 procent die niet meer herstelt of zich niet laat monitoren, verdwijnt tijdelijk of voorgoed uit het medisch register. Over zelfreinigend vermogen gesproken! ABS-artsen van de KNMG werkt aan een dergelijk programma voor artsen in Nederland.6 ABS staat voor abstinentie (van verslavende middelen of ander ongezond en ongewenst gedrag) en voor het lampje op uw dashboard. Het antiblokkeerremsysteem dat zorgt voor het (zelf)behoud van artsen en het voorkómen van uitglijders.
We moeten elkaar leren aanspreken op zaken die onze zelfreinigende werking doen toenemen. Bloggende en schrijvende artsen zijn daarin een belangrijke katalysator en kunnen een belangrijke rol vervullen. Daarnaast is een veilige omgeving met duidelijke afspraken nodig over wie de zeep en de borstel hanteert. Tussen beroepsorganisaties en hun opleidingen, registratiecommissies en overheid. Goede afspraken dus over wie de was doet!
Hans Rode, psychiater/projectleider ABS-artsen KNMG
Reageren kan op www.knmg.nl/columns. Daar vindt u ook de voetnoten.
- Er zijn nog geen reacties
