We zullen doorgaan…

Voorzitterscolumn

Niemand zal vreemd opkijken als ik vaststel dat het turbulente tijden zijn voor huisartsen. Velen zullen eerder zeggen dat ik mij hiermee nog mild uitdruk. Er komen veel dingen tegelijk op de huisartsen in Nederland af. En het zijn allemaal onderwerpen die voor huisartsen en daardoor ook voor hun patiënten een negatieve lading hebben.

Allereerst is er de bezuiniging van 98 miljoen euro. Huisartsen krijgen de rekening gepresenteerd voor hun jarenlange inzet om de zorg voor de patiënt dicht bij huis te verrichten, in plaats van in het duurdere en op afstand gelegen ziekenhuis. Medio januari diende het kort geding dat de LHV naar aanleiding hiervan tegen de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) had aangespannen. Vorige week sprak de rechter
als oordeel uit dat deze bezuiniging niet ‘onmiskenbaar onrechtmatig’ is. Dit heeft een stagnatie in de ontwikkeling van de huisartsenzorg tot gevolg. De boodschap van de rechter is glashelder: huisartsen, blijf binnen je budget. Verdere groei van de huisartsenzorg is dus niet mogelijk.

Het elan
moet weer de boventoon voeren

Na deze bezuiniging en de dreiging dat een tweede bezuinigingsronde om dezelfde redenen op de loer ligt, volgde een vervroeging van het kostenonderzoek door de NZa. Sinds enkele weken is dat voor enkele honderden huisartsen weer een aanzienlijke werkbelasting om de cijferstaten in te vullen. En last but not least heeft de Nederlandse Mededingingsautoriteit (NMa) de LHV een boete van 7,7 miljoen opgelegd. Niet alleen die boete zelf heeft voor veel onrust gezorgd. Op regionaal niveau leidde de onderbouwing van deze boete bij LHV-vertegenwoordigers ook tot onduidelijkheid over de eigen positie en verantwoordelijkheid. Diverse Kringbestuurders besloten hun bestuurlijke activiteiten voorlopig geheel of gedeeltelijk op te schorten. Zij willen, helemaal terecht, eerst duidelijkheid over de persoonlijke consequenties die hun bestuurlijk handelen tot gevolg kan hebben.

Al deze ontwikkelingen hebben een bijna verlammende uitwerking gehad op de beroepsgroep. De onzekerheid als gevolg van de waan van de dag doorbrak het elan waarmee huisartsen zich de afgelopen jaren hebben ingezet voor hun patiënten. Maar ondanks de uitspraak in het kort geding tegen de bezuinigingen moeten we die neergaande spiraal doorbreken. Het elan, de positieve dynamiek binnen de beroepsgroep moet weer de boventoon gaan voeren, mede met het oog op de onzekerheden waarmee patiënten worden geconfronteerd. Kortingen op de ggz en het persoonsgebonden budget zullen tot onzekerheid en een frequenter beroep op de huisarts leiden.

Ik heb nog geen ei van Columbus voorhanden hoe dit in de huidige situatie te realiseren is. Maar ik roep iedereen op om samen met het LHV-bestuur na te denken over de wijze waarop wij de patiënt duidelijk kunnen maken dat deze op onze inzet, motivatie en zorg kan blijven rekenen, ondanks het Haagse beleid.

En terwijl ik dit schrijf, sluipen onvergetelijke woorden van Ramses Shaffy mijn hoofd in:

We zullen doorgaan / Met de wankelende zekerheid / Om door te gaan / In een mateloze tijd

Steven van Eijck, voorzitter LHV