Voor goede zorg is ruimere inzet professionele tolken nodig

FEDERATIENIEUWS

Artsen hebben grote behoefte aan een ruimere vergoedingsmogelijkheid voor de inzet van tolken in de zorg voor anderstalige patiënten. Ook moeten zorgverleners beter worden ondersteund bij de afweging om een tolk in te zetten. Dit concludeert Nivel na onderzoek op verzoek van artsenfederatie KNMG naar de inzet van tolken in de zorg.

In 2012 heeft het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport de tolkenvergoeding beperkt tot drie specifieke groepen, te weten slachtoffers van mensenhandel, asielzoekers in opvangcentra en vrouwen die in de maatschappelijke opvang verblijven. Het Nivel onderzocht op verzoek van de KNMG hoe vaak en wanneer professionele tolken noodzakelijk zijn en hoe vaak ze worden ingezet bij anderstalige patiënten. Dit onderzoek gaat over de situatie in 2015, dus níet over de asielzoekers of vluchtelingen die sinds 2016 versneld instromen.

Afweging noodzaak

Zorgverleners zien vooral de noodzaak om een professionele tolk in te zetten bij eerstegeneratiemigranten uit niet-Westerse landen. Deze tolk wordt relatief vaak ingezet bij complexe zorgvragen en taboeonderwerpen, en is vooral noodzakelijk bij slechtnieuwsgesprekken en bij het verkrijgen van geïnformeerde toestemming voor een behandeling. Wordt een professionele tolk ingezet, dan blijkt dit ook achteraf bezien bijna altijd noodzakelijk.

Meer behoefte aan inzet professionele tolken

Voor goede zorgverlening hebben artsen drie keer vaker behoefte aan de inzet van professionele tolken dan nu mogelijk is. Bij 16 procent van alle anderstalige patiënten is een professionele tolk noodzakelijk, maar deze wordt slechts bij 5 procent ingezet. Dit komt door ontbrekende financiering en factoren als gebrek aan tijd. Dit heeft volgens zorgverleners een negatief effect op de zorg en leidt tot extra zorggebruik. Zo kan de zorgvraag niet goed worden vastgesteld, lopen patiënten extra gezondheidsrisico en zijn er meer vervolgcontacten nodig. Volgens het Nivel is het van belang om tolkvoorzieningen toegankelijker te maken door ruimere vergoedingsmogelijkheden.

Oproep aan VWS

Deze conclusie is voor de KNMG aanleiding om bij de minister van VWS aan te dringen op een ruimere vergoedingsregeling voor tolken, namelijk voor die situaties waarin de patiënt onvoldoende Nederlands spreekt, de aard van de zorgvraag een professionele tolk vereist en de patiënt aantoonbaar geen professionele tolk kan betalen. Om patiënten goed te kunnen behandelen is het nu eenmaal cruciaal dat arts en patiënt elkaar goed begrijpen. Dit is met name voor de jeugdgezondheidszorg en de huisartsenzorg noodzakelijk, zo blijkt uit het onderzoek.

Inzet KNMG

De KNMG zal zich daarnaast zelf nog meer inzetten voor het breed bekendmaken van de in 2012 ontwikkelde Kwaliteitsnorm tolkgebruik bij anderstaligen in de zorg,

die artsen kan helpen bij de afweging om een tolk in te zetten. Want uit het onderzoek blijkt ook dat zorgverleners beter kunnen worden geïnformeerd en gefaciliteerd bij hun inschatting en keuzes om wel of geen professionele tolk in te zetten.

KNMG

Download het Federatienieuws