Verzekeringsgeneeskunde in verandering?
1 reactieBegin dit jaar schreef ik dat de NVVG in gesprek is met het ministerie van Sociale Zaken over een oplossing voor de wachtrij voor arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen, waarbij het vak van verzekeringsarts overeind blijft ten behoeve van werkenden die arbeidsongeschikt dreigen te raken. Dit traject heeft aanvankelijk door de corona-epidemie vertraging opgelopen, doordat fysieke bijeenkomsten niet mogelijk waren. Maar we hebben niet stilgezeten ondertussen.
In mei is een werkgroep van start gegaan onder leiding van Nico Croon, met werkgroepleden van de GAV en de NVVG. Zij bereiden voor het hele verzekeringsgeneeskundige domein, privaat en publiek, een advies voor. Hierbij kan ook lering worden getrokken uit de huidige coronacrisis: de afgelopen maanden dienden we anders te werken om onze cliënten te kunnen blijven beoordelen. En dat is best goed gelukt alhoewel ik persoonlijk het beoordelen vanuit huis over de telefoon of op de stukken en het weinige intercollegiale contact hierdoor wel wat schraal vind. Een eyeopener voor mij was dan weer de cliënt met een autismespectrumstoornis die ik vorige week beoordeelde. Hij gaf aan dat hij zich door de verminderde sociale interactie meer op zijn gemak voelde. Dus laten we vooral ook de goede zaken van deze crisis behouden, is mijn pleidooi. De werkgroep streeft ernaar op korte termijn (september) een eerste versie van haar advies op te leveren, wat ook weer input zal zijn voor de gesprekken met het ministerie SZW.
En als het we dan toch over out of the box denken hebben, wil ik ook even kort stilstaan bij de zeer lezenswaardige blog van oud NVVG-voorzitter Jim Faas van vorige week. Hij doet een pleidooi om de arbeidsdeskundige terug te brengen onder het afgeleide beroepsgeheim. Dit zou potentieel de kwaliteit van de beoordelingen ten goede kunnen komen. Door kennis van de medische context krijgen de geduide beperkingen en mogelijkheden door de verzekeringsarts meer betekenis voor de arbeidsdeskundige. Die tast nu soms in het duister, dan wel dient zich moeite te getroosten om de verzekeringsarts te spreken voor toelichting. En passant zou deze constructie ook een einde maken aan de doorgeschoten idioterie om in de afgeleide rapportage naar de cliënt te schrijven dat de uitval het gevolg is van ‘medische klachten’. Dan kun je gewoon de diagnose noemen, waardoor cliënt zich ook in de rapportage kan herkennen en zich meer erkend voelt. Wellicht iets voor de werkgroep ook om mee te nemen?
Ten slotte wil ik bij de mogelijke veranderingen ook een oproep doen aan de politiek.
Neem de intrinsieke motivatie van de verzekeringsartsen als uitgangspunt voor beleid, waarbij vertrouwen het vertrekpunt dient te zijn. Dat is in het belang van het behoud van het beste verzekeringsgeneeskundige beoordelingsstelsel ter wereld. Dit afbreken – wat ik in wandelgangen wel eens beluister – betekent een hogere instroom in de arbeidsongeschiktheidsregelingen.*
*Inspiratie en deel van de tekst in deze alinea is gebaseerd op de voorzitterscolumn van collega Peter Paul van Benthem van de FMS (MC 30-31/2020: 49).
Winnand Arents
Verzekeringsarts n.p./ medisch adviseur, Kranenburg
M.i. een goed voorstel van NVVG om een werkgroep op te richten met de vraag of een medische diagnose mag worden vermeld in een arbeidsdeskundig UWV rapport, maar ik vrees vooralsnog dat dit overigens 6 medisch-juridisch nooit haalbaar zal zijn wege...ns het hiermee doorbreken of schending van het medisch beroepsgeheim. Er bestaan wel uitzonderingen zoals bv de landelijk wettelijke meldingsplicht richting de GGD indien de huisarts als diagnose een infectieziekte type A heeft vastgesteld.
Ik heb hieromtrent n.a.v. een recent artikel bij "Medisch Contact' , geplaatst door collega Fim Faas, al reeds eerder vorige week een reactie gegeven met als oplossing dat de UWV client voortaan de mogelijkheid moet krijgen om geheel vrijwillig een schriftelijke verklaring te ondertekenen dat de UWV arts louter per telefoon aan de a.d. niet alleen de medische diagnose mag gaan mededelen, maar ook het causaal medisch verband uitlegt welke heeft geleid tot medische beperkingen, zodat de a.d. op een geheel begrijpelijke wijze passende beroepsfunctie's kan aanduiden met hieruit voortvloeiend het berekende loonwaardeverlies.
Daarnaast vind ik dat de eindverantwoordelijke UWV arts het laatste woord dient te hebben m.b.t. het door de a.d. berekende a.o.-heidspercentage en dat de UWV arts dit eindresultaat dan ook dient te accorderen zoals dat vroeger geschiedde in de jaren zeventig/ tachtig tot 1994 (opheffing van GMD).
Op deze vernieuwde wijze zal er voortaan veel minder werk zijn voor het UWV afdeling Bezwaar en Beroep en worden hiermee ook nog eens talloze civiele beroepszaken voorkomen.
We moeten er uiteindelijk voor waken dat het beroep UWV verzekeringsarts niet wordt uitgehold, want anders leidt dat tot forse stijging van UWV arbeidsongeschikten
Ik hoop dat minister Koolmees niet zal luisteren naar de UWV top adviseurs van zijn ministerie SZW, want anders gaat juist omgekeerd het percentage arbeidsongeschikten nog meer stijgen, waardoor nog meer UWV miljardenverlies.