State of the art opleiden - Voorzitter De Geneeskundestudent

Tijdens een van mijn coschappen vraagt mijn supervisor mij of ik het vanmiddag geplande familiegesprek zou willen voeren. Het is een familiegesprek met een patiënt die ik gedurende de weken heb leren kennen en ik wil het dan ook graag doen. Toch vind ik het best spannend, omdat ik niet goed weet met welke vragen de familie zal komen. Als ik terugdenk aan de meest leerzame momenten tijdens mijn coschappen, zijn dat vaak momenten waarin ik gespannen of juist opgetogen ben. Ik denk dat iedereen dat wel herkent, maar hoe vaak staat u bewust stil bij de invloed van emoties op het cognitieve proces van leren? Of bij andere vragen die gepaard gaan met leren in de kliniek, zoals de optimale vertaling van competenties naar de alledaagse praktijk of wat de zorg zou kunnen leren van andere settingen waarin geleerd wordt in de praktijk? Dit zijn belangrijke vragen, aangezien vrijwel iedere arts op enige manier betrokken is bij de opleiding van de volgende generatie collega’s. Het zijn onderwerpen waarover meer bekend is dan ik mij bewust was.

Enkele weken geleden vond het jaarlijkse internationale AMEE-congres over medisch onderwijs plaats en het was de eerste keer dat de vereniging De Geneeskundestudent vertegenwoordigd was. Het verheugde mij dat wij met een delegatie van twee personen zeker niet de enige geneeskundestudenten waren die op dit internationale platform vertegenwoordigd waren. Het is goed dat studenten en artsen in opleiding actief worden betrokken en in gesprek gaan met docenten en opleiders over wat goed onderwijs is. In totaal waren er ongeveer dertig studenten vanuit de hele wereld aanwezig. Een aardig aantal, maar op het totaal van meer dan drieduizend deelnemers toch bescheiden. Desalniettemin deden de studenten wat betreft hun inhoudelijke bijdrage niet onder voor de professionals, met verschillende posters, presentaties en een symposium.

Tijdens een congres met vakgenoten zie je vaak aan de onderwerpen van de plenaire sprekers wat op dit moment hot is binnen het vak. Op dit congres was er veel aandacht voor feedbackcultuur, bevlogenheid, professionaliteit en de rol van emoties bij het leerproces. Het zijn alle competenties waarvoor geen receptboek of standaardcurriculum geschreven kan worden. De rode draad die ik hierin ontdek is het onschatbare belang en de grote impact van voorbeeldgedrag binnen de medische opleiding. Het gaat om eigenschappen die in persoonlijk contact overgedragen worden door middel van inspiratie en gedrevenheid. Het is geen verrassing dat het Platform Medisch Leiderschap voorbeeldgedrag onlangs identificeerde als een van de subcompetenties in het raamwerk medisch leiderschap.

Mocht u dan ook niet de tijd kunnen vrijmaken om u op een congres bij te laten praten over state of the art medisch onderwijs, zou ik u toch mee willen geven dat uw voorbeeldgedrag een grote invloed heeft op de opleiding van artsen in spe.

Edwin Duijzer, voorzitter De Geneeskundestudent