Schraal

Voorzitterscolumn

Begin vorige week kondigde het kabinet drie weken ‘mediastilte’ af. Want er wordt onderhandeld over nog meer bezuinigingen die ongetwijfeld iedereen zullen raken. Ons land staat voor grote uitdagingen en inspanningen. Anders dan wij aannamen – of wensten – staat de economie er veel slechter voor. De werkloosheid stijgt, de inflatie loopt op, het financieringstekort neemt toe, pensioenvooruitzichten worden minder enzovoort. We beleven gure tijden met harde tegenwind, waarin de keuzes hoe met deze situatie om te gaan veel zeggen over wie je bent.

In het werkveld van de LAD lopen op dit moment de nodige cao-onderhandelingen uiterst stroef, zoals voor de hidha’s, huisartsen in dienst van een huisarts. Deze collega’s is nul procent geboden – en over niks valt nu eenmaal niet te onderhandelen. Daarbij is het onbillijk om kortingen op zorgbudgetten naar personeelsbudgetten door te schuiven. Het is slechts één voorbeeld. Ook bij nogal wat andere cao’s wordt overleg afgebroken. Behoud van arbeidsvoorwaarden en werkgelegenheid lijkt meer dan ooit een enorme opgave.

Het baart mij dan ook zorgen dat cao’s in toenemende mate wel heel erg lang op zich laten wachten. Dat is niet goed, zeker niet in de huidige tijd waarin de trend uniform lijkt: bezuinigingen afwentelen op werknemers.

Over niks kun je
niet onderhandelen

Daarnaast speelt momenteel ook de vernieuwingsagenda voor de AMS-regeling voor de medisch specialisten in dienst van de algemene ziekenhuizen. Als we met de werkgevers hierover gericht gaan praten, zal blijken in hoeverre de gewenste modernisering daadwerkelijk mogelijk is. Het wordt anno 2012 misschien niet eenvoudig. Maar ik vind de steun voor onze opvattingen tijdens de bijeenkomsten, samen met de Orde van Medisch Specialisten, bemoedigend. Goede verhoudingen die wij nastreven met werkgevers zijn essentieel. Zeker nu.

Want een periode waarin de onrust onder de werkers in de gezondheidszorg toeneemt, zoals die zich al voltrekt in het onderwijs, kunnen we slecht gebruiken. Op sectorniveau zie je dat overigens wel enigszins, maar in actie komen – dat lijkt me niet aan de orde. Maar als het heel erg schraal zou worden, dan kan dat wel de motivatie daarvoor verhogen.

Primair wil ik onverminderd benadrukken dat een vooraanstaande maatschappelijke sector, zoals de gezondheidszorg er nu eenmaal een is, zijn prominente positie moet kunnen blijven waarmaken.

Als de artsenwerknemersorganisatie zullen wij in het tweede decennium van de 21ste eeuw een nieuwe balans moeten vinden tussen enerzijds adequate arbeidsvoorwaarden en anderzijds het invullen van onze ambitieuze verantwoordelijkheden voor de gezondheidszorg.

Echter, als er geen perspectief is op reële salarisverbeteringen omdat de economische situatie ongemeen slecht is, is het dan onredelijk om op z’n minst geen verlaging van onze koopkracht te accepteren? Na de Haagse mediastilte kunnen we hopelijk onze koers nader bepalen.

Gert van Enk, voorzitter LAD