Resultaten

Afgelopen week kwam de vaste Kamercommissie naar buiten met een notitie naar aanleiding van de 18 actieprogramma’s van VWS. Bedoeling van ons kabinet is om nieuw beleid aan de voorkant te meten, evalueren en doeltreffend te maken en dus wordt de minister regelmatig gevraagd om de resultaten van die programma’s te laten zien. Het voor de politiek belangrijke resultaat van deze programma’s, schuurt nog wel met de wens tot vermindering van administratieve lasten en, nog belangrijker, ook met dat onmeetbare eigene van de zorg: het mensgerichte, de aandacht, empathie en compassie. Is meten echt weten?

Ik ben niet tegen meten en al helemaal niet tegen effectiviteit, doelmatigheid of het laten zien van resultaten. Ik ben zelfs uitermate trots op onze stappen als het gaat om de ontwikkeling van indicatoren in de langdurige zorg. Ik ben ook trots op de stappen die we zetten om een digitale infrastructuur op te zetten zodat er data beschikbaar komen voor onderzoek, waardoor we juist meer moeten gaan meten. Zinvol meten doen we natuurlijk graag. Een prachtig resultaat zijn onze 37(!) vakgroepen die met hun team in de verpleeghuizen aan het werk zijn rond antibioticaresistentie en infectiepreventie. Andere mooie resultaten zijn onze congressen, onze samenwerking met SO Portaal voor het delen van kennis, de nieuwe Stichting Kwaliteits Impuls Langdurige Zorg (SKILZ) en de aandacht voor teamontwikkeling en persoonlijke ontwikkeling in onze visitaties. Om nog maar te zwijgen over het resultaat van 15 jaar werk om ook de specialist ouderengeneeskunde in de zorgverzekeringswet te krijgen.

Ook zonder te meten worden effecten geboekt

Het belangrijkste resultaat wordt natuurlijk behaald doordat al die artsen elke dag aan het werk zijn om – samen met andere collega’s – te komen tot de beste zorg en behandeling voor onze kwetsbare medemensen. Ik heb veel respect voor diegenen die het daarnaast ook nog lukt in te spelen op de vele veranderingen die de sector steeds weer in beweging houden en die hun kennis delen op allerhande overlegtafels, in commissies, werkgroepen en projectgroepen. Om nog maar te zwijgen van hun bijdrage aan de samenleving als moeder, vriend, buurman of oma. Al met al genoeg resultaten om te laten zien volgens mij.

Of bovenstaande een voor dit kabinet merkbaar en meetbaar genoeg resultaat oplevert, is natuurlijk weer een vraag van een heel andere orde. Ik hoop dat het aantal programma’s en vooral de nadruk op een meetbaar resultaat ietsje minder kan. Kwaliteit is toch echt veel complexer dan een indicator. En of er sprake is van ‘voldoende’ personeel is bijna niet in cijfers te vangen, hoe graag je dat ook zou willen.

Ik durf de hypothese wel aan dat ook zonder programma’s resultaten te behalen zijn en ook zonder te meten effecten worden geboekt. En andersom. En misschien moeten we wat vaker stilstaan bij de woorden

Nienke Nieuwenhuizen, voorzitter Verenso