Federatienieuws
Federatienieuws

Nee zeggen

Plaats een reactie

Dat de studie geneeskunde competitief is en studenten van alles doen om te excelleren, is vast bij de gemiddelde MC-lezer bekend. U kunt daarbij denken aan wetenschappelijk onderzoek doen of zitting nemen in een commissie of bestuur. Niet zelden komt er ook nog een bijbaan bij, omdat de bekostiging van een zesjarige studie niet mis is. Dit gebeurt dan allemaal in de avonden en in het weekend en gaat ten koste van vrije tijd om te ontspannen.

Begrijp me niet verkeerd: ik moedig het aan dat studenten zich naast de opleiding verder ontwikkelen als arts in spe. Alleen hoe belangrijk moeten we dat met elkaar vinden als dit ten koste gaat van het studentenwelzijn?

Wat ik vaak in mijn omgeving zie – ook bij mezelf – is dat wij geneigd zijn om prioriteit te geven aan presteren en excelleren. Als ik mijn colleges moet voorbereiden en er ook nog een bestuurstaak ligt, is mijn uurtje sporten het eerste wat ik uit de planning gooi. In plaats van dat ik er genoegen mee neem dat ik tijdens college of binnen mijn bestuursfunctie die dag minder presteer. Het lastige in dit patroon is dat als je maar vaak genoeg welzijn de laagste prioriteit geeft, het vanzelf de eerste prioriteit wordt.

Ik heb veel plezier in de bestuurstaken die ik mag doen en dat zorgt er ook voor dat ik deze graag voorrang geef op een uurtje sporten. Ik merk echter bij onze achterban dat dit niet voor iedereen geldt en dat sommigen een extracurriculaire activiteit eerder als een vereiste zien om jezelf te onderscheiden, waarbij plezier allang niet meer op de voorgrond staat. Als je dit ter sprake brengt, krijg je vaak een verhaal dat het niet anders kan of dat het geen optie is om nee te zeggen, omdat je anders geen kans maakt.

Een uurtje sporten is het eerste wat ik uit de planning gooi

Maar beide redenen kloppen niet, volgens mij. Het kan namelijk wel degelijk anders en ik denk dat het ook heel belangrijk is als wij als geneeskundestudenten een keertje nee leren zeggen. We moeten leren nee te zeggen tegen de druk die we onderling creëren, tegen dingen die we niet echt willen doen maar denken dat we moeten doen. En vooral moeten we leren niet altijd méér te willen doen dan degene naast ons omdat hij of zij ook chirurg of kinderarts wil worden.

Met de keuzes die we als studenten elke dag maken creëren we zelf de randvoorwaarden voor onze opleiding. Ik kan me voorstellen dat sommigen nu denken, allemaal leuk en aardig maar hier kan ik alleen maar op verliezen als anderen het niet doen. Hierover wil ik alleen zeggen, ik heb alle vertrouwen in de arts van de toekomst en zijn of haar vaardigheid om te veranderen – ik zie het elke dag om me heen. Afgelopen maandag maakte ik zelf nog de keuze om in plaats van een bestuurstaak juist wel dat uurtje te gaan sporten. Ondertussen heb ik een podcast geluisterd over hoe om te gaan met stress, maar dat even terzijde. Het belangrijkste is om te beginnen met een keer nee te zeggen en je welzijn daarbij de eerste prioriteit te geven.

Om met een positieve noot te eindigen, zeg vooral ja als het je interessant of leerzaam lijkt, maar zeg dan nee tegen iets anders. En aan onze opleiders en collega’s: ik denk dat onderzoek doen en besturen bijdragen aan onze ontwikkeling tot arts. Geef ons dus de ruimte binnen de opleiding om deze ervaring op te doen.

Femke van de Zuidwind, voorzitter De Geneeskundestudent

Federatienieuws
  • Dores van der Geest

    Dores van der Geest (1998) studeert in Leiden. Ze is vijfdejaars, bestuurslid van De Geneeskundestudent en als onderdeel van die functie redacteur van Arts in Spe.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.