Nederlandse artsen in het buitenland

Joost den Otter

arts M+G bij het Internationale Comité van het Rode Kruis, Zuid-Soedan

‘Hoewel Zuid-Soedan nummer 1 is op de wereldranglijst voor corruptie, zijn er nog steeds integere collega’s die zich voortdurend – en met hart en ziel – inzetten voor de publieke gezondheidszorg. Bijzonder is dat collega’s van het Juba Teaching Hospital met enige regelmaat zichzelf de maat nemen en open en bloot publiceren in het vrij toegankelijke South Sudanese Medical Journal. Dat zegt veel over hun openheid en mentaliteit.’

Nynke van der Gaast

promotieonderzoek trauma­chirurgie, Adelaide, Australië

‘Australiërs zijn bijzonder relaxed en vriendelijk. Iedereen is open en behulpzaam. Dit maakt de sfeer in het ziekenhuis bijzonder goed. Wel is de zorg nog steeds verdeeld in een publiek en privaat systeem. In mijn ogen verhindert dit de toegang tot zorg. Leuk om te weten is: de Flying Doctors bestaan echt én zijn van levensbelang voor Australië. De Royal Flying Doctor Service biedt eerste hulp over een gebied van 7,69 miljoen km2 (ter vergelijking: Europa heeft een oppervlakte van 10,18 miljoen km2).’

Jamiu Busari

kinderarts, Aruba

‘Op Aruba biedt de kleinschaligheid van het (ei)land een unieke situatie voor shared care, waarbij zorgverleners worden gezien als gelijkwaardige partners. Hoe voller de wachtkamer op Aruba, hoe gezelliger het wordt. Maar als het regent, komt niemand naar het ziekenhuis. Gelukkig regent het niet zo vaak… Voor een talenknobbel is het ook een ideale werkplek; in de spreekkamer leer je switchen tussen Papiamento, Engels, Spaans en Nederlands.’

Niels van Heerbeek

kno-arts Radboudumc – over Kilimanjaro Christian Medical Center, Tanzania

‘Tanzanianen komen vaak pas bij een vergevorderde aandoening in aanraking met de zorg: ze hebben niet een beetje maar een ernstig gehoorverlies, een groot gat in het trommelvlies, poliepen die de neusgaten uitgroeien of een laat stadium van keelkanker. Bijzonder is hier dat je met minder middelen creatiever en inventiever moet werken om goede zorg te kunnen leveren. Ook de flexibiliteit van mijn Tanzaniaanse collega’s vind ik bewonderenswaardig. Bij drukte liggen in het ziekenhuis patiënten soms met z’n tweeën in één bed.’

Joan Onnink

arts M+G, medisch adviseur bij Zorg en Jeugd Caribisch Nederland, een afdeling van VWS, Bonaire

‘Mooi aan mijn werk zijn de korte lijnen. Op de eilanden, kan er veel óndanks de kleinschaligheid. Tegelijkertijd is het heel gewoon dat patiënten voor specialistische zorg naar andere eilanden worden gevlogen, zoals Curaçao, Sint Maarten en Aruba, zelfs Colombia of Nederland. Een bijzondere internationale samenwerking.’

Ernst Bom

radioloog, Nieuw-Zeeland

‘Positief aan de zorg hier is onderlinge vriendelijk­heid naar elkaar en naar de patiënt. De knowhow is hoog, ondanks beperkte middelen, wachttijden en inefficiency van de gezondheidszorg, die niet toegankelijk is voor iedereen. Artsen lopen in hun dagelijkse kleren door ons ziekenhuis, vaak met stethoscoop om de nek. We doen niet aan witte jassen. We doen wel aan kerst – in de zomer – met uitbundige versieringen, zoals een kiwi op slippers.’

Marleen Hubert-de Graaf

verzekeringsarts, SVB Arbeid en gezondheid, Aruba

‘Aruba staat voor ontspanning en buiten leven. Minder bekend is dat er bijzonder hard gewerkt wordt en het ziekteverzuim er laag is. De regelgeving rond arbeid is gebaseerd op de Nederlandse wetgeving met lokale aanpassingen. De veelal Amerikaanse werkgevers (toerismesector) zijn niet allen bekend met een inkomensvoorziening bij ziekte. Positief is dat sinds kort wettelijk is bepaald dat werknemer en werkgever beiden moeten meewerken aan re-integratie. De manier van werken is losser dan in Nederland. Er zijn minder regels. Hierdoor kun je juist soms meer regelen en bereiken in positieve zin.’

Herman Spanjaard

zelfstandig bedrijfsarts, Frankrijk

‘In Frankrijk hoor je nooit dat de dokter geen tijd heeft. In Frankrijk is serieus werk gemaakt van extra beloning voor de zorg, vooral voor verpleegkundigen. Franse dokters verdienen minder dan Nederlandse dokters. Zij hebben een ander levens­ritme en veel geld verdienen lijkt minder belangrijk. Er zijn beperkte of geen wachtlijsten en dokters hebben tijd voor hun patiënt. Waar precies het verschil zit, weet ik niet. Maar ze doen in ieder geval iets goed!’

Bastiaan Kole

huisarts, 17 jaar in Ierland en Engeland gewerkt

‘Bijzonder aan Engeland is dat palliatieve zorg een specialisme is met een eigen vakgroep. Daarnaast wordt de gezondheidszorg volledig betaald door de overheid. Hierdoor is de zorg meer gebaseerd op noodzaak met minder ruimte voor consumentengedrag. Desondanks ligt teveel macht bij de politiek, er is steeds minder geld en wachttijden zijn enorm. Er staan rijen ambulances voor de ziekenhuizen. Als ik me hier zorgen maak om een patiënt, bel ik een specialist en kan diegene gelijk terecht. In Engeland is dat onmogelijk: het is of zes weken wachten, of naar de Eerste Hulp. Een raar weetje: je kunt de huisarts overslaan. Iedereen mag zich melden bij de Eerste Hulp en wordt gezien. Na heel lang wachten, dat wel.’