Nachtschaduwrijk - Voorzitter LAD

Het LAD-magazine werd afgelopen week, voor het eerst in ons beider bestaan, verstuurd in combinatie met Medisch Contact. De andere helft van de MC-lezers wijs ik op de mogelijkheid ons verenigingsblad te bekijken via lad.nl. Ook voor niet-dienstverbanders kan dat interessant zijn. Bijvoorbeeld omdat dit keer onder meer wordt geschreven over nachtdiensten, de belasting die dat met zich brengt en manieren om ermee om te gaan. Dienstendruk is misschien wel het minst aantrekkelijke aspect van ons beroep. Maar mensen zijn nu eenmaal niet in dagdelen ziek. Ze vragen behandeling klokje rond. Gezondheidszorg is volgens mij het oudste voorbeeld van de 24 uurseconomie.

Met het voortschrijden van de tijd zijn ook wij als dokters ons steeds meer bewust geworden van belastende factoren voor het verrichten van ons werk. We zijn er nog niet zo scheutig mee als andere zorgprofessionals, maar ’t gaat de goede – lees: minder stoere – kant op. In veel cao’s werden de zogeheten anw-diensten al ingeperkt voor artsen die tegen de 60 lopen. En ook in algemene zin daalt het aantal nachtdiensten naar maximaal drie, vier per week, met een lange interval. Werken in de nachtdienst gaat nu eenmaal in tegen de biologische klok. Dit kan gevolgen hebben voor alertheid en prestaties en kan het risico op incidenten vergroten.

Eind vorig jaar lanceerde de Stichting Arbeidsmarkt Ziekenhuizen de app ‘Goedenacht’, ter ondersteuning van vitaal en gezond werken tijdens nachtdiensten. Zoals: wat kun je het beste eten vóór en tijdens een dienst? Hoe zorg je dat je scherp blijft? Met een spelletje kan de medewerker zijn alertheid tijdens de nachtdienst testen. Als participant in de StAZ deden wij van harte mee aan dit even simpele als doeltreffende initiatief. Het LAD-magazine gaat er uitgebreid op in. Voor mij geldt overigens ‘Leve de powernap’!

Als artsen-werknemersorganisatie propageert de LAD de noodzaak van duidelijke regulering. Wij kaderen dit onder de noemer ‘Gezond en veilig werken’. In de AMS-regeling voor medisch specialisten is dit zelfs een van de centrale thema’s. Heel belangrijk; het is mij nog altijd een doorn in het oog dat de Arbeidstijdenwet – met duidelijke begrenzingen van werk- en rusttijden – voor iedereen geldt, behalve voor specialisten. Misschien iets voor ’n komend verkiezingsprogramma?

In het ‘nachtschaduwrijk’ opereert een smalle voorhoede van onze beroepsgroep maar met een bovengemiddelde verantwoordelijkheid voor kwaliteit en continuiteit van zorg. Belangenbehartigers en werkgevers zijn aan hen verplicht deze last dragelijk maken met pleidooien én met adequate maatregelen.

Door de toenemende complexiteit van zorg- en dienstverlening wordt ons vak niet alleen interessanter, maar ook pittiger. En met zicht op een pensioengerechtigde leeftijd die voor de veertig-/vijftigjarige arts van nu zeer waarschijnlijk rond het zeventigste levensjaar zal komen te liggen, neemt de urgentie van aandacht voor én aanpak van dit vraagstuk alleen maar toe. Dag in, dag uit.

Christiaan Keijzer, voorzitter LAD