Mag een arts gedwongen sectio uitvoeren in het belang van het kind?

Casus
Een vrouw meldt zich in partu op de SEH. De foetus blijkt in nood en een spoedsectio is geïndiceerd. De vrouw weigert echter om hier toestemming voor te geven. Zij staat erop om de bevalling vaginaal te doen. Dat zal vrijwel zeker leiden tot de dood van het ongeboren kind of anders ernstige schade. Mag ik als arts in deze situatie, tegen de wil van de vrouw, een sectio uitvoeren?

Advies

Voor artsen ontstaat een moreel dilemma als zij geconfronteerd worden met een patiënt die een noodzakelijke behandeling weigert. In het geval van een sectio wordt het dilemma nog eens vergroot door het feit dat er een tweede in het spel is: het ongeboren kind. Hulpverleners in de perinatale zorg voelen zich niet alleen verantwoordelijk voor de (gezondheids-)belangen van de vrouw, maar ook voor die van het kind. Van groot belang in deze casus is daarom of de vrouw wilsbekwaam is. Is de vrouw in staat om informatie te verwerken en te beoordelen? Kan de vrouw de gevolgen van de weigering overzien?

Het recht op zelfbeschikking

Elke arts heeft op de eerste plaats de taak om waar mogelijk de patiënt te overtuigen dat een sectio in het belang is van haarzelf én haar kind. Als de vrouw wilsbekwaam is, dan biedt de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) geen ruimte voor een behandeling onder dwang. Ook niet als er een belang van een ander – zoals een ongeboren kind – in het spel is. Het recht op zelfbeschikking en het recht op lichamelijke integriteit van de vrouw staan een dwangbehandeling in het belang van het ongeboren kind in de weg.

In het geval van wilsonbekwaamheid

Spoedsectio onder dwang kan worden overwogen als de vrouw wilsonbekwaam is en zij ernstig nadeel zou ondervinden van een negatieve afloop van de zwangerschap en/of haar eigen leven in gevaar is. Gelet op de ernstige inbreuk op de lichamelijke integriteit die een arts voor een sectio moet plegen, blijft uiterste terughoudendheid hierbij op zijn plaats.

Als er sprake is van wilsonbekwaamheid, zoals het geval kan zijn bij vrouwen met een psychiatrische aandoening, dan biedt de WGBO wel enige ruimte voor gedwongen behandeling, maar alleen als een vertegenwoordiger met de behandeling instemt en die behandeling erop gericht is om ‘ernstig nadeel’ voor de vrouw zelf te voorkomen. Ook het risico op het verlies van een kind, als er geen sectio wordt ondergaan, kan hiertoe worden gerekend.

Psychiatrische patiënten en wet BOPZ

Bij psychiatrisch patiënten die gedwongen zijn opgenomen in het kader van de Wet bijzondere Opneming in Psychiatrische Ziekenhuizen (BOPZ), is dwangbehandeling van de stoornis mogelijk. Dit om gevaar voor de patiënt of een ander af te wenden, voor zover dit gevaar voortvloeit uit de stoornis. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het toedienen van antipsychotica voor een behandeling van de psychiatrische aandoening. De behandeling van een niet-psychiatrische aandoening of conditie, zoals een zwangerschap, valt ook dan niet onder het regiem van de BOPZ. Daarop is de WGBO van toepassing.