Federatienieuws
Elise Buiting
2 minuten leestijd
Federatienieuws

Hoogste tijd om te investeren in de jeugd

Plaats een reactie

Het is een onrustige tijd. Sommige van onze (schijn-)zekerheden zijn aangetast door twee jaar corona. Infectieziekten zijn niet de wereld uit zoals velen dachten. Het coronavirus bleek in staat om onze gezondheid zwaar aan te tasten en om onze wereld lange tijd nagenoeg stil te leggen. De afgelopen jaren waren daarmee een tijd van zorg en nederigheid, van verstilling en quarantaine, en hopelijk een beetje van bezinning.

Maar helaas, met de bezinning is het toch niet helemaal goed gekomen. Poetin c.s. hebben de hoop op blijvende vrede in Europa met clusterbommen en raketten op Charkov en Marioepol en willekeurige executies van burgers in Boetsja de bodem ingeslagen. Ik voel het in mijn buik en voortdurend achter in mijn geest. Zo’n gevoel van alertheid, onbehagen, onzekerheid en angst dat zich diep nestelt in je limbisch systeem en je hypothalamus-hypofyse-bijnieras. Hoewel ik gewoon doorleef, voel ik me aangetast in mijn basisveiligheid en dat hakt er dieper in dan ik had gedacht.

Misschien heeft het te maken met mijn jeugd tijdens de Koude Oorlog. Ook toen waren de Russen onze vijanden. Er waren overal kernbommen, net als nu beheerd door achterdochtige, machtige mannen met grote ego’s en dadendrang. Het besef dat de bom kon vallen gaf angst en onbehagen, versterkt door de ramp in Tsjernobyl, waardoor we ervoeren hoe snel het hopeloos kan misgaan.

Misschien heeft het ook te maken met de jeugd van mijn moeder, die bij films en in het theater paniek voelt bij vallende bommen en marcherende soldaten, waarbij ze terugdenkt aan haar ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Achterhoek.

We zijn de jeugd de afgelopen jaren best wel uit het oog verloren

Het lijkt erop dat existentiële angst van alle tijden is. Dat iedere generatie opnieuw getroffen wordt, waarbij oude wonden weer opengaan. Maar wat had ik de jeugd van nu iets anders gegund. Onze kinderen en kleinkinderen en hun generatiegenoten. We hebben ze – ondanks al onze rijkdom en voorspoed – niet kunnen behoeden voor de gevolgen van corona, een klimaat- en een huizencrisis, armoede, een – nogal eens – onrechtvaardige overheid en met een onacceptabele maatschappelijke ongelijkheid. En nu ook nog een oorlog in Europa op nog geen 2000 kilometer van Utrecht.

Enorme opgaven voor ons en onze nazaten. Opgaven ook met grote gevolgen voor het welzijn en de gezondheid van onze jeugd. En juist die jeugd zijn we de afgelopen jaren best wel uit het oog verloren. Ze waren vaak niet op school en ook veel minder dan normaal in beeld van de jeugdarts en jeugdverpleegkundige, die druk bezig waren met coronabestrijding. En in de jeugdzorg en de jeugd-ggz is geen plek, als de problemen hen en hun ouders boven het hoofd groeien.

Er valt hier de komende tijd winst te behalen. Onze jeugd verdient meer bestaanszekerheid en betere begeleiding dan ze nu krijgen. Begeleiding door ouders, school, de jeugdgezondheidszorg, de jeugdhulpverlening en -ggz en – voor hun bestaanszekerheid op het gebied van wonen en inkomen – de overheid. Wat zou het mooi zijn als we de komende jaren weer eens echt in hen zouden gaan investeren. Geen belastingvoordelen voor de rijken en grote bedrijven, maar geld en aandacht voor de jeugd. Om hen de kans te geven de wereld mooier te maken voor hun kinderen en kleinkinderen. Want misschien kunnen zij wel, wat voor ons nog net iets te moeilijk bleek. Maar dan moeten we ze wel een beetje op weg helpen, nu het nog kan.

Federatienieuws Elise Buiting
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.