Federatienieuws
Federatienieuws

Het goede voorbeeld geven… - Voorzitter De Geneeskundestudent

Plaats een reactie

 

Het is 08.15 uur op maandagmorgen en samen met mijn medeco’s loop ik de overdrachtsruimte van de afdeling Kindergeneeskunde binnen. Zoals elke eerste dag van onze 4-weekse coschapcyclus beginnen we met het schudden van vele handen en zoeken we ons plekje. Uit automatisme willen we plaatsnemen aan de rand van de zaal, maar tot onze grote verbazing zijn de rollen omgedraaid. De coassistenten zitten op deze afdeling aan de overdrachtstafel en de medische staf neemt om ons heen plaats. Een detail wellicht, maar voor mij, als nieuwe-ling, een groot gebaar. Van voorbijgaande passanten worden we in één klap onderdeel van het proces, het team.

Onze opleiding is een gedeelde verantwoordelijkheid tussen opleiders en studenten. Veel van wat we leren gebeurt in de praktijk, en dat gaat verder dan alleen medisch-inhoudelijk. Elke dag observeren we, als coassistenten, hoe zorgprofessionals met elkaar en de patiënt samenwerken. We zien hoe het moet, maar ook hoe het soms beter kan. Ongemerkt passen we ons aan, aan de verhoudingen en verwachtingen van elke afdeling. Jarenlang theoretisch en simulatieonderwijs wordt gauw vergeten als in de praktijk blijkt dat de heersende cultuur heel anders is. Dit fenomeen wordt ook wel het ‘verborgen curriculum’ genoemd.

Onze ervaringen in de kliniek zijn de basis van wat wij normaal gaan vinden. Elkaar aanspreken op functioneren, omgang met collega’s en de benadering van patiënten zijn hierin belangrijke thema’s. Hoe de huidige generatie artsen hiermee omgaat bepaalt ook voor een deel hoe de toekomstig generatie artsen er tegenaan kijkt.

Als coassistenten kijken we overal mee en ervaren, als relatieve buitenstaanders, de gezondheidszorg vanuit vele perspectieven. Leren doen we door veel te luisteren, maar vooral door te ervaren. Ons programma ligt grotendeels vast maar toch komt het gros van wat we leren op onze eigen keuzes aan. Kiezen we ervoor om op een krukje mee te luisteren? Of nemen we het initiatief om mee te denken en te dokteren?

Het zijn de details die het verschil kunnen maken. De ene supervisor noemt je ‘co’, de ander ‘jonge collega’. Beide zijn feitelijk juist, maar laatstgenoemde toont aan zowel de patiënt als de coassistent een stukje waardering. Doordat een afdeling de coassistenten actief betrekt, worden wij continu gemotiveerd om ons in te zetten voor ons eigen leerproces en de patiëntenzorg. Een open sfeer maakt dat ook coassistenten kritische of geïnteresseerde vragen durven te stellen. Dat is niet alleen voor onszelf bevorderlijk, maar ook voor het team.

Door verantwoordelijkheid te krijgen, voelen wij die ook. Als coassistenten moeten wij zelf het initiatief nemen om voldoende te leren om een gedegen arts te worden. Maar het belang van de voorbeeldfunctie van alle artsen, onze opleiders, moet niet vergeten worden.

Claudia van Woerkom, voorzitter De Geneeskundestudent

Claudia van Woerkom:Coassistenten ervaren de zorg vanuit vele perspectieven
Claudia van Woerkom:Coassistenten ervaren de zorg vanuit vele perspectieven
<b> Federatienieuws 22, 2016 </b>
Federatienieuws
  • Dores van der Geest

    Dores van der Geest (1998) studeert in Leiden. Ze is vijfdejaars, bestuurslid van De Geneeskundestudent en als onderdeel van die functie redacteur van Arts in Spe.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.