Federatienieuws
Federatienieuws

Het geluid van brekend glas

Voorzitterscolumn René Héman (KNMG)

Plaats een reactie

Het Utrechtse studentenhuis dat ik deelde met negen huisgenoten was best gehorig. Vooral ’s avonds laat na de gang naar het café. Op een ijskoude winternacht werd ik wakker van lawaai dat heftiger klonk dan normaal. Uit de kamer van mijn benedenbuurman klonken harde stemmen – ook van een vrouw. Dan het geluid van brekend glas. En van een paar doffe klappen. Ik zat rechtop in bed. Moest ik gaan kijken? De politie bellen? Ingrijpen als er gevochten werd? Ik wist het even niet.

Als ik met collega’s spreek over hun ervaringen met vermoedens van huiselijk geweld, dan denk ik nog wel eens terug aan die nacht. De vraag of ik me ermee moest bemoeien als huisgenoot, stelde me voor een dilemma. Voor een arts is dat dilemma een stuk groter; de gevolgen van een melding kunnen immers ingrijpend zijn – voor de mensen om wie het gaat, maar ook voor jezelf.

We willen artsen een stevige steun in de rug geven bij die ingewikkelde besluitvorming. Daarom hebben we nu een afwegingskader toegevoegd aan het bestaande stappenplan bij de KNMG-meldcode kindermishandeling en huiselijk geweld. Vijf vragen leiden je als arts door het hele proces. Heb ik na mijn gesprekken met betrokkenen, de Veilig Thuis-arts en mijn collega nog steeds het gevoel dat er iets niet pluis is? Schat ik in dat er in het betrokken gezin sprake is van acute of van structurele onveiligheid? Ben ik als arts in staat hier hulp te bieden of die te organiseren – of moet een andere instantie dat doen? Merk ik dat de betrokkenen er open voor staan om hulp te ontvangen – en zo ja: leidt dat tot verbetering?

Elke arts die twijfelt over de herkomst van blauwe plekken, een kneuzing of een rare brandwond wordt zo geholpen bij diens besluitvorming over de vraag: maak ik een melding of niet? Dat houvast kan je in zo’n precaire situatie al enorm helpen. Het gaat om de kennis van waar je op moet letten en de vaardigheid om vervolgens te handelen. Wie elke vraag in het afwegingskader met een hartgrondig ‘ja’ of ‘nee’ beantwoordt, heeft stevige grond onder de voeten voor een beslissing.

Maar ik besef goed: hoe helder (afwegings-)kaders ook zijn, het blijft een moeilijke afweging. Natuurlijk geven de afwegingsvragen je een objectieve basis voor je besluit, een anker in een woelige zee van emoties. Maar uiteindelijk blijft het je eigen beslissing. En dus subjectief.

Bovendien blijft het daarna de vraag hoe je omgaat met de boze vader die zich na de echtscheiding toch al zo miskend voelt. Of met de mantelzorger die toch al zo vreselijk moe is in haar combinatie van taken.

Destijds heb ik me aangekleed en ben naar beneden gelopen. Gezellig was het inderdaad niet, daar in die kamer. Maar er was geen reden om in te grijpen en ik ben weer gaan slapen. Toch denk ik bij het geluid van brekend glas na al die jaren nog wel eens na over dit besluit.

Federatienieuws
  • René Héman

    R.A.C.L. (René) Héman is voorzitter van artsenfederatie KNMG.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.