Federatienieuws
Suzanne Booij
2 minuten leestijd
voorzitterscolumn

Goed werkgeverschap?

Plaats een reactie

Als deze editie van Medisch Contact op de mat valt, hoop ik dat we van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen (NVZ) een reactie hebben ontvangen op het ultimatum dat de vakbonden vorige week gezamenlijk hebben gestuurd.

In dat ultimatum geven we de NVZ een allerlaatste kans om een streep te zetten door het eindbod voor de Cao Ziekenhuizen dat ze eind januari neerlegde. Een eindbod dat in onze ogen ver onder de maat is.

Suzanne Booij, voorzitter LAD
Suzanne Booij, voorzitter LAD

De afgelopen week is me vaak gevraagd waarom de LAD dat eindbod nou zo slecht vindt. En of we wel realistisch zijn en ziekenhuizen niet naar een faillissement drijven met onze eisen.

Om bij de eerste vraag te beginnen: de NVZ heeft het eindbod geframed als een ‘uitzonderlijk’ bod. 13 procent salarisverhoging, ongeëvenaard in de zorg! Maar die 13 procent is over twee jaar uitgesmeerd met ver­­ schillende ingangsdata. Ziekenhuiswerknemers krijgen er 5 procent bij op 1 februari dit jaar, de volgende 5 procent op 1 december als het jaar al bijna om is en dan volgt nog eens 3 procent in september 2024. Die percentages gelden echter niet voor iedereen. De salarisverhogingen zijn afgetopt op nominale bedragen. Voor veel artsen komt het neer op ongeveer 3 procent per jaar; ruim onder de 13 procent die de NVZ claimt te bieden.

Natuurlijk is een cao meer dan een salaris­bod, en dat is meteen het tweede argument waarom we teleurgesteld zijn. Geen van de voorstellen die we hebben gedaan (bijvoorbeeld op het gebied van gezond en veilig werken) zijn overgenomen. Zo zijn de werkgevers niet bereid de normatieve werkweek voor aiossen strakker te begrenzen, willen ze de onregel­matigheidstoeslag nog steeds niet verhogen en willen ze het generatiebeleid niet verruimen, maar juist verder inperken. En intussen wordt van alle ziekenhuiswerk­nemers meer in plaats van minder flexibiliteit verwacht. Als ik het allemaal bij elkaar optel, is het niet bepaald een eindbod dat wij onder de categorie ‘goed werkgeverschap’ scharen.

‘De cao-tafel is niet de plek waar je inkomenspolitiek moet bedrijven’

Dan de vraag over onze looneisen: natuurlijk hebben wij oog voor de finan­ciële positie van zorginstellingen. Maar dat betekent niet dat je je daar als werkgever achter kunt blijven verschuilen. In de vorige twee cao’s heeft de NVZ ook al loondifferentiatie toegepast. Daar hebben LAD-leden mee ingestemd, omdat ze vonden dat verpleegkundigen, verzorgenden en andere beroepsgroepen er meer op vooruit moesten gaan. Maar dat was geen vrijbrief om een voorstel met vergaande nivellering op tafel te leggen.

De cao-tafel is niet de plek waar je inkomens­politiek moet bedrijven. En het is al helemaal niet de plek waar je twee­spalt moet zaaien door de ene groep werknemers de salarisachterstand van een andere groep te laten oplossen. Dat heeft niets meer te maken met solidariteit.

Natuurlijk zitten we er niet op te wachten om actie te voeren en ik hoop vanuit de grond van mijn hart dat het niet nodig is. Maar als de NVZ niet over de brug komt, hoop ik dat alle artsen meedoen en duidelijk maken dat er ook aan onze flexibiliteit een grens zit.

Federatienieuws
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.