Federatienieuws
Suzanne Booij
2 minuten leestijd
Federatienieuws

Geven en nemen

Plaats een reactie

Hoewel we nog een maand te gaan hebben, loopt 2019 ten einde. En dus maak ik vanaf deze plek van de mogelijkheid gebruik om terug te blikken. Het was voor mij een bijzonder jaar, omdat ik in januari het LAD-voorzittersstokje mocht overnemen van Christiaan Keijzer.

Als je me vraagt hoe ik mijn eerste voorzittersjaar heb ervaren, kan ik alleen maar positief zijn: het is ongelooflijk leuk om buiten mijn ziekenhuisbaan met dokters uit andere disciplines te praten over wat er beter kan én moet in de zorg. Persoonlijk ervaar ik ook het contact met veel nieuwe collega’s die vanuit een andere hoek naar de zorg kijken, zoals onze juristen en onderhandelaars, als een verrijking! Daarnaast is het bijzonder leerzaam om van dichtbij mee te maken hoe onderhandelingen voor nieuwe cao’s verlopen.

Dat onderhandelen een kwestie van geven en nemen is, wist ik natuurlijk al, maar dit jaar heb ik met eigen ogen gezien dat met dit principe alles staat of valt. We hebben dit jaar gelukkig een aantal mooie resultaten bereikt. Neem de nieuwe Cao Gehandicaptenzorg en de Cao VVT. Twee akkoorden voor sectoren die het allesbehalve makkelijk hebben, maar waar werkgevers toch hun verantwoordelijkheid namen om te kijken hoe we samen iets kunnen doen aan de hoge werkdruk. Een andere mijlpaal was natuurlijk de nieuwe Cao GGZ, waarin we formeel hebben vastgelegd dat meer inspraak van medisch specialisten bij het instellingsbeleid belangrijk is. De komende tijd gaan we onze leden ondersteunen om ervoor te zorgen dat iedere ggz-instelling straks een medische staf heeft.

'Het kan wel; als je maar wilt'

Hoe jammer is het dan te moeten constateren dat het niet in alle sectoren zo constructief verloopt en dat werknemers- en werkgeversbelangen soms volstrekt niet parallel lijken te lopen. Ik doel natuurlijk op de vastgelopen onderhandelingen voor een nieuwe Cao Ziekenhuizen. Precies aan die tafel leek het ‘geven’ de afgelopen tijd maar van één kant te komen. Ik zie dagelijks hoe verpleegkundigen hard werken omdat ze een patiënt niet de dupe willen laten worden van de hoge werkdruk en personeelstekorten. En ik zie ook dagelijks dat hun loyaliteit groot is, zowel naar de patient als naar de werkgever zodat iedereen de zorg krijgt die hij nodig heeft.

Maar, beste Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen, op een gegeven moment is de rek eruit. Als je niets terug krijgt, kun je niet meer geven; hoe graag je ook wilt. Dat zoveel zorgprofessionals op 20 november in actie zijn gekomen, zegt in die zin alles.

Is het te veel gevraagd wat wij willen? Nee, dat denk ik niet. In tegenstelling tot wat werkgevers beweren, is er wel degelijk financiële ruimte voor de ontwikkeling van arbeidsvoorwaarden – en die staat los van de groeiplafonds uit het Hoofdlijnenakkoord. Bij andere zorgcao’s, die met vergelijkbare omstandigheden te maken hebben, lukt het ook om tot goede afspraken te komen. Het kan dus – als je maar wilt; een kwestie van geven en nemen. Maar dat moet dan wel van twee kanten komen. Ik hoop dat we snel tot een goed cao-resultaat komen!

Federatienieuws
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.