Gemotiveerde zorgverleners gaan voorop in vernieuwing

We zijn er nog niet. Nederland blijft in ieder geval de komende drie weken en misschien wel langer, in lockdown. De berichten over de andere varianten van het virus zijn zorgelijk. Met de start van de vaccinatiecampagne is er gelukkig wel licht aan het eind van de tunnel. De bereidheid om de prik te halen is enorm; bijna alle internisten, anesthesiologen en long­artsen laten zich vaccineren, blijkt uit peilingen.

Voorlopig is het in de ziekenhuizen, ggz- en andere zorginstellingen nog alle hens aan dek. De waarheid is dat de druk op de zorg ook vóor de covidcrisis al ongekend hoog was. Want laten we wel wezen; in de afgelopen jaren lopen we steeds vaker tegen de grenzen aan van wat mogelijk is. Ons zorgstelsel kampt met grote uitdagingen. Hoe houden we de zorg toegankelijk, innovatief en betaalbaar? Hoe houden we de zorgprofessionals gezond en voorkomen we uitval door werkdruk? Door de vergrijzing stijgt de zorgvraag en door multimorbiditeit en technologische ontwikkelingen wordt de zorg complexer. Willen we deze grote uitdagingen het hoofd bieden dan moeten we bouwen op al die gemotiveerde medisch specialisten en zorgmedewerkers die onze sector dragen.

Het is een prestatie dat ondanks de werkdruk, het werkplezier en de motivatie hoog is gebleven. Naar de toekomst toe en met de verkiezingen in het vooruitzicht moeten we ervoor zorgen dat dat zo blijft. We moeten ervoor waken dat beleidsmakers en instituties die verder af staan van de werkvloer goedbedoelde voorstellen lanceren die door de professionals worden gevoeld als maximale demotivatoren. Het gaat ons niet lukken iedereen gemotiveerd te houden wanneer de schuld voor de stijgende kosten van de zorg bij de professionals wordt gelegd omdat ze ‘onzinnige zorg’ zouden leveren, ­vanwege niet door ons gemaakte of gewenste productieprikkels. Het gaat ons niet lukken iedereen gemotiveerd te houden als de beleidsmakers en instituten de ­oorzaak voor de ­oplopende zorgkosten niet verklaren uit de vergrijzing van de bevolking en de technologische ontwikkelingen in de zorg, maar uit het vrij­gevestigd zijn van artsen en hen daarom in loondienst willen dwingen. We lossen de problemen niet op door met voorstellen te komen voor ingrijpende stelselwijzigingen. We lossen de problemen niet op door het inperken van de autonomie van zorgverleners of met het afpakken van hun medisch-specialistisch bedrijf. Het zijn maximale demotivatoren. En dat in een tijd dat we alles en iedereen nodig hebben om deze ongehoorde covidcrisis het hoofd te bieden.

Ondanks de werkdruk is de motivatie hoog gebleven

Ik heb het al eerder gezegd en ik blijf het herhalen: we maken de zorg alleen beter als we ruimte geven aan de gedrevenheid van alle ­artsen en andere zorgprofessionals. Ik zie als hoogleraar en afdelingshoofd hoe belangrijk het is om mijn collega-stafleden, jonge dokters in opleiding en talentvolle onderzoekers de ruimte en het vertrouwen te geven. Dat zijn zaken die enorm motiveren. Ik vind het geweldig om te zien welke innovatiekracht er dan vrijkomt. Het zijn de gemotiveerde dokters die vanaf de werkvloer vormgeven aan de beweging van vernieuwing door middel van: e-health, juiste zorg op de juiste plek, netwerkgeneeskunde, zorgevaluatie en gepast gebruik. Deze innovatiekracht houdt de zorg gezond. Geef ruim baan aan al die gemotiveerde zorgprofessionals. Dan kunnen 17 miljoen Nederlanders ook in de toekomst blijven rekenen op de beste zorg ter wereld.