Een evidencebased 2017 gewenst!

Er bestaan veel misverstanden over wat evidencebased werken inhoudt.

In lijn met de definitie zoals ooit door Sackett geformuleerd houdt evidencebased werken ook voor verzekeringsartsen in: het expliciet, oordeelkundig en consciëntieus gebruikmaken van het beste beschikbare bewijs (evidence) bij adviezen voor en oordelen over een patiënt.

Een mooie volzin, maar wat betekent dit nu precies?

Nadat hij eerst lege artis het dossieronderzoek, de anamnese en het onderzoek heeft verricht en indien nodig curatieve informatie heeft opgevraagd, kan de verzekeringsarts (nog steeds) relevante medische kennisvragen hebben. Om deze – onder andere therapeutische en prognostische – kennisvragen te kunnen beantwoorden is hoogwaardige kennis, ‘evidence’, vereist, zoals vervat in richtlijnen en systematische reviews. Om antwoorden te zoeken en te vinden in de medische vakliteratuur en deze vervolgens goed te interpreteren is de zogenaamde ‘evidencebased medicine’ (EBM) -methodiek ontwikkeld. Deze EBM-methodiek impliceert het integreren van individuele klinische expertise (van de verzekeringsarts) met het beste externe bewijsmateriaal (evidence) dat vanuit systematisch onderzoek beschikbaar is. De voorkeuren, wensen en verwachtingen van de patiënt spelen bij de besluitvorming een rol. Voor de verzekeringsgeneeskunde dient dit alles uiteraard te gebeuren binnen de juridische context, ofwel het wettelijk beoordelingskader.

Verzekeringsartsen missen bronnen van evidence op de werkplek

De laatste jaren heeft het UWV – waar landelijk meer dan 800 verzekeringsartsen werken – fors geïnvesteerd in het opleiden van (oudere) verzekeringsartsen in de EBM-methodiek. En met succes! Inmiddels zijn meer dan 200 collega’s opgeleid, die geregeld ook nog nascholing krijgen. Daarnaast stromen veel jonge collega’s het UWV binnen, die al vertrouwd zijn met deze methodiek. Hiermee is EBM, evenals in andere specialismen, inmiddels een belangrijk onderdeel van het professionele arsenaal van een verzekeringsarts.

Maar om evidencebased te kunnen werken dien je dus wel te beschikken over bronnen van evidence. Een gemiddeld groot ziekenhuis van zeg 400 artsen, beschikt meestal al over een flink aantal bronnen, waaronder vaak ook UpToDate, een door veel collega-dokters geraadpleegde bron.

In toenemende mate, krijg ik echter signalen dat (jonge) collega-verzekeringsartsen (toegankelijke) bronnen van evidence missen op de werkplek. Vaak wordt concreet ook het missen van UpToDate genoemd. Sommigen gaan hier creatief mee om en regelen dit lokaal, anderen willen de organisatie hiertoe aanzetten en schrijven een pamflet, waarvoor hulde!

Want het kan toch niet zo zijn dat een grote organisatie die evidencebased werken als speerpunt verheft, en die hierin de afgelopen jaren ook fors heeft geïnvesteerd, de benodigde bronnen om evidencebased te kunnen werken niet voor de gehele organisatie realiseert?

Ik heb er alle vertrouwen in dat dit in 2017 rechtgezet gaat worden al dan niet door-dat (jonge) collega’s hun professionaliteit serieus nemen en hierom vragen. Mijn steun hebben ze!

Rob Kok, voorzitter NVVG