Durf te gunnen

Onderhandelen is iets anders dan overtuigen, zeggen onze cao-onderhandelaars regelmatig. Het gaat er niet om dat iemand anders jouw mening overneemt, maar dat je oog hebt voor elkaars standpunten en elkaar iets durft te gunnen. Geven en nemen, zonder je gezamenlijke doel – want dat is er altijd! – uit het oog te verliezen.

Gelukkig gaat dat in de meeste gevallen goed en overleggen we constructief met werkgeversorganisaties. Maar helaas gebeurt het soms ook dat we met verbazing aan de onderhandelingstafel zitten. Dat gebeurde vorige maand, tijdens de onderhandelingen voor een nieuwe Cao UMC. Nadat werkgeversorganisatie NFU inzag dat uit haar eerste onderhandelingsinzet onvoldoende ambitie sprak, kwam ze met een nieuw voorstel. We hadden gehoopt dat de NFU in het nieuwe voorstel meer tegemoet zou komen aan de behoefte van werknemers aan een toekomstbestendig personeelsbeleid, maar het tegendeel bleek waar. In plaats van een verbetering, bevatte het tweede voorstel een verslechtering van de bestaande cao-afspraken. Een paar voorbeelden: de NFU wil een langere werkweek voor medisch specialisten, speelt jong en oud tegen elkaar uit met een verhoging van de leeftijdsgrens voor nachtdiensten, heeft geen oog voor het verlagen van de werkdruk en wil een salarisverhoging die allesbehalve marktconform is.

Natuurlijk snappen wij dat de financiële middelen niet oneindig zijn. Maar als wij aangeven dat het belangrijk is om een levensfasebewust personeelsbeleid te ontwikkelen, zodat jong én oud gezond de eindstreep kunnen halen, dan verwachten we een nieuw voorstel met een toekomstbestendige visie. En geen gegoochel met cijfers, waarbij jong en oud uiteindelijk nog steeds tegen elkaar worden uitgespeeld. De andere werknemersorganisaties zaten er precies zo in en dus hebben we het overleg verdaagd om te overleggen met de achterban. Dat overleg vindt plaats via bijeenkomsten in alle umc’s, die we samen met de andere werknemersorganisaties organiseren. Alle medewerkers die in de acht umc’s werken, zijn welkom om ons te laten weten hoe zij over de voorstellen denken.

Als dit nummer van Medisch Contact bij u op de mat valt, hebben we de eerste bijeenkomsten achter de rug; de laatste is op 17 april (de data en locaties staan op onze website). Wellicht heeft ook u een van de bijeenkomsten bezocht en van de onderhandelaars van de LAD en de Federatie Medisch Specialisten gehoord waar we nu staan en wat wij van de voorstellen vinden. Of misschien gaat u nog. Ik hoop het, want het is belangrijk dat we onze stem laten horen. Niet omdat we het onderste uit de kan willen, maar omdat we gehóórd willen worden. Als wij in de toekomst de beste zorg willen leveren aan de patiënt, dan is het belangrijk dat we goed kijken hoe de werkdruk kan worden beperkt en wat we kunnen doen om te zorgen dat werknemers ook na hun 60ste nog fluitend het ziekenhuis in lopen. Dat is niet alleen in ons eigen belang en dat van de patiënt, maar ook in het belang van de werkgever. Hopelijk komt de NFU tot dat inzicht.

Christiaan Keijzer, voorzitter LAD