Déjà vu: de Eerste Kamer en het epd
1 reactieCOLUMN
Op 13 april mocht ik namens de KNMG deelnemen aan een bijeenkomst op het Binnenhof over het wetsvoorstel voor elektronische uitwisseling van patiëntgegevens. Diverse genodigden uitten in 2011 ook al kritiek op het LSP, waardoor deze bijeenkomst voor mij een déjà vu was die veel weg had van ‘epd-bashing’.
De Eerste Kamer organiseerde samen met het Rathenau Instituut de deskundigenbijeenkomst. Een aantal medewerkers van dit instituut had zich dan ook zeer ingespannen en schreef in korte tijd een startnotitie gebaseerd op de door de genodigden ingediende position papers. Het was spijtig om te zien dat hun inspanningen niet erg werden beloond, omdat de aandachtspunten die zij hadden geformuleerd maar zeer beperkt aan bod kwamen.
Toestemming en uitvoerbaarheid
Samen met LHV-bestuurslid Carin Littooij sprak ik in een panel over de ‘uitvoerbaarheid’ van het wetsvoorstel. Waar de LHV zich in haar bijdrage meer richtte op de praktijk, stond in mijn bijdrage de juridische invalshoek centraal. Zo is de LHV van mening dat een aantal onderdelen uit het wetsvoorstel in de praktijk onuitvoerbaar is. Aansluitend wees ik erop dat met het oog op die uitvoerbaarheid het beter is als een aantal bepalingen pas in werking treedt
als de praktijk er klaar voor is.
Het wetsvoorstel introduceert de ‘gespecificeerde toestemming’. Maar deze term leidde al snel tot verwarring. Eigenlijk is het oude wijn in een nieuwe zak, omdat het een nadere uitwerking is van de toestemming die het beroepsgeheim kan doorbreken (WGBO) en
de toestemming die de opslag van persoonsgegevens legitimeert (Wbp). Patiënten moeten straks kunnen kiezen welke individuele zorgverlener welke gegevens wel en niet mag raadplegen via een elektronisch uitwisselingssysteem. Dat is qua uitvoerbaarheid nog een stevige uitdaging.
Statler en Waldorf
Voor reflectie tussen de sessies door, waren Marc Chavannes (columnist) en Vincent Icke (sterrenkundige) uitgenodigd. Als Statler en Waldorf uit de Muppet Show zaten zij in een groen bankje. Verder dan het uit de sloot halen van wat oude epd-koeien kwamen zij niet echt.
Kruistocht tegen LSP
Na de pauze volgde nog een sessie over het Landelijk Schakelpunt (LSP), waarin de kruisridders van het eerste uur tegen het epd hun kritiek op het LSP nog eens konden ventileren. De bijeenkomst had soms veel weg van ‘LSP-bashing’. En dat terwijl het wetsvoorstel ook gaat over OZIS-achtige systemen, KIS-sen en het raadplegen van ziekenhuisdossiers door huisartsen etc.
De laatste sessie had als thema ‘alternatieven’. Alweer voor het LSP? Terecht merkte toen één van de genodigden op dat de wetgever zich niet blind moet staren op bestaande elektronische uitwisselingssystemen, zoals het LSP. Want wie weet bieden en ontvangen wij in 2020 voornamelijk zorg via twitter-spreekuren en facebook-communicatie met zorginstellingen.
Spanning tot het laatst
‘Deze discussie is wel erg juridisch’, verzuchtte een van de genodigden. Ja, duh! De Eerste Kamer moet gaan stemmen over een wetsvoorstel! En wel op de allerlaatste dag, 26 mei, in de huidige samenstelling. De grote vraag is of de leden zich blind blijven staren op het LSP? Of kiest men op tijd voor rechtszekerheid? Wat de uitkomst ook moge zijn: de wereld zal gewoon door draaien, inclusief de elektronische uitwisseling van patiëntgegevens. En gelukkig hebben we dan onze Gedragscode EGiZ nog…
Sjaak Nouwt, adviseur gezondheidsrecht KNMG
W.J. Jongejan
huisarts n.p., Woerden nl
De heer Nouwt laat zich in deze column zeer weinig respectvol uit over mede-deelnemers aan de hoorzitting die de Eerste Kamer op 13 april hield in samenwerking met het Rathenau-instituut over het wetsontwerp 33509. Hij zet op onheuse wijze LSP-critic...i Marc Chavannes en Vincent Icke weg als personen uit een poppenserie en doet even zeer op opzichtige wijze aan "framing" van de tegenstanders van het wetsontwerp. Die zijn ook de tegenstanders van het LSP omdat wetsontwerp 33509 namelijk toegesneden is op het legitimeren van een niet juist toestemmingsprincipe voor het beschikbaar stellen van medische data voor uitwisseling via het LSP. Ook al is het een column waarin de columnist een zekere mate van vrijheid heeft om zijn of haar boodschap te verkondigen, blijft de heer Nouwt een representant van de KNMG, waarbij hij in dienst is. Een dergelijk door hem geschreven stuk is de KNMG onwaardig.
De Eerste Kamerleden zijn tenminste verstandiger door hoor- en wederhoor toe te passen over een zo belangrijk onderwerp dat o.a. te maken heeft met het beroepsgeheim van de arts en de privacy van de burger. Deze wijze van het vullen van een column geeft alleen maar aan hoe desperaat voorstanders van het LSP dit jaar zijn om het LSP door te laten gaan. De opt-in-percentages bij huisartsen blijven ver achter bij de planning, er valt derhalve nog maar weinig te communiceren via het LSP en medio dit jaar moeten de zorgverzekeraars beslissen of ze zo willen doorgaan met het LSP.