Federatienieuws
Federatienieuws

De andere kwetsbaren

Plaats een reactie

Toen we in februari 2020 werden ­geconfronteerd met de coronapandemie was de primaire reactie gericht op het beschermen van de medisch meest kwetsbare mensen in de maatschappij. Logisch, want dit is eerst en vooral een ­medische crisis.

Daarbij leunde het kabinet, zeker in de beginperiode, zwaar op ons medici en op het OMT. Later klonk ook regelmatig ­kritiek: luistert het kabinet niet te veel naar medici? Dat denk ik niet, maar de vraag of de politiek genoeg aandacht had voor andersoortige signalen uit de maatschappij vind ik wel een terechte. Is er genoeg gedaan met signalen die gericht waren op het beter beschermen van mensen die niet zozeer medisch kwetsbaar waren, maar wel sociaal-economisch?

Het staat voor mij buiten kijf dat de strenge maatregelen van het afgelopen anderhalf jaar nodig waren om de pandemie onder controle te krijgen, om erger te voorkomen. Daarmee hebben we veel sterfgevallen voorkomen onder de groep mensen die medisch kwetsbaar is. En hebben we voorkomen dat de zwaar over­belaste gezondheidszorg uiteindelijk niet is ingestort op de toppen van de golven.

Mensen met een lage SES kregen de zwaarste klappen

Bij het bestrijden van de crisis was er naast de druk op de zorg ook aandacht voor de ­economie. Voor het bedrijfsleven werd een ­stevig steunpakket opgetuigd, waardoor veel mensen hun baan konden behouden. Voor hoogopgeleiden met een vaste baan was er een vangnet, maar niet altijd voor de sociaal-economisch meest kwetsbaren. Ik vrees dat bij hen de grootste klappen gevallen zijn. We kennen allemaal schrijnende verhalen en zien ze langskomen in de spreekkamers, met name mensen met een lage SES. Van kinderen in klein behuisde gezinnen, voor wie thuisleren nauwelijks mogelijk was en voor wie het ­trapveldje verboden terrein werd. Mensen in laagbetaalde flexibele banen die hun inkomen kwijtraakten. Mensen die in slachterijen werkten waar thuiswerken niet mogelijk was en die met grote uitbraken te maken kregen. ­Mensen met banen in de schoonmaakbranche wier werk opeens wegviel door leegstaande kantoren. Studenten met bijbanen in de horeca, die niet alleen hun sociale leven maar ook hun inkomsten zagen wegvallen. MBO-studenten die geen stageplaatsen konden krijgen. Voor groepen met weinig economische of sociale veerkracht was deze crisis een stapeling van ellende.

Voor mij persoonlijk zit hier de belangrijkste les van de coronapandemie. Ja, in tijden van (medische) crisis moeten we de meest kwetsbare mensen beschermen. Maar niet alleen de medisch meest kwetsbare mensen, ook de sociaal-economisch kwetsbare groepen die niet over een stevige politieke lobby beschikken. Er zijn zeker collega’s die voor deze ­groepen op de bres gesprongen zijn, maar toch: hebben wij dokters daar in deze crisis genoeg aandacht voor gevraagd?

Het is voor mij een les waar we allemaal, en zeker ook politici, dringend lering uit moeten trekken. Ik vrees dat het bij de volgende crisis, bijvoorbeeld door de klimaatverandering, niet anders zal zijn.

Federatienieuws KNMG
  • René Héman

    R.A.C.L. (René) Héman is voorzitter van artsenfederatie KNMG.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.