Baan gezocht

Terwijl we in de ziekenhuizen met een enorme inhaalslag bezig zijn om alle uitgestelde zorg in te halen, komt een deel van de startende medisch specialisten maar moeilijk aan het werk. Zoals chirurg Jeroen, met ruim veertien jaar opleiding en een specialisme in de maag- en slokdarmchirurgie. In een jaar tijd heeft hij achttien keer gesolliciteerd. Niks lukte.

Of internist-infectioloog Karel-Jan die in zijn zoektocht naar een baan keer op keer te horen kreeg dat er geen financiële middelen waren. Bij een sollicitatie was hij een van de veertig kandidaten. Hij werkt nu als chef de clinic maar wil graag iets vasts.

Wat doorklinkt in de verhalen is dat deze jonge dokters niet bij de pakken neerzitten; ze solliciteren stug door, spelen met de gedachte om huisarts te worden, of zijn inmiddels verzekeringsarts met een vaste aanstelling. Neem Annemieke die werkt in een ander specialisme dan waarvoor ze is opgeleid. Omgeschoold van anesthesioloog naar gehandicaptenarts omdat ze vond dat ze te weinig met patiënten bezig was. Haar nieuwe baan vindt ze geweldig om te doen.

Met mijn 59 jaar en al 34 jaar werkzaam in mijn fantastische vak, de keel-, neus- en oorheelkunde, realiseer ik mij dat ik makkelijk praten heb, maar de verhalen raken me. Ook in mijn ziekenhuis heb ik het van dichtbij meegemaakt op mijn eigen afdeling. Door de covidonzekerheid was het onduidelijk of ik een jonge collega nog wel kon opnemen in mijn staf, zoals ik beloofd had. De rest van de staf bood direct aan zo nodig te willen indikken. Geweldig. Het zijn verhalen die niet meer aan de oppervlakte blijven, want ze worden opgetekend door de media of komen aan ’t licht door een peiling zoals wij die samen met de LAD onder startende medisch specialisten dit jaar hebben gehouden. 2400 reacties kregen we terug van zeven­duizend aangeschreven medisch specialisten jonger dan 45 jaar.

Het is schrijnend voor de jonge dokters die het treft

Samen met onze leden, de wetenschappelijke verenigingen, nemen we de verhalen bloed­serieus. Er is geen wetenschappelijke vereniging die de positie van de startende medisch specialist niet hoog op de agenda heeft staan. Want het is eeuwig zonde als een jonge medisch specialist na een jarenlange opleiding geen aansluiting vindt op de arbeidsmarkt. Je kunt het zakelijk zien als een verspilling van talent en kapitaal, maar veel schrijnender is het natuurlijk voor de jonge dokters die het treft, voor hen is het een persoonlijk drama. Ze verdienen een eerlijke start na de investering die zij in zichzelf hebben gedaan.

Ik kan er begrip voor hebben dat dit probleem niet van vandaag op morgen is op te lossen, maar ik roep alle betrokken partijen – NVZ, NFU, ziekenhuizen, medische staven, msb’s, zorgverzekeraars en het ministerie van VWS – op om deze kwestie hoog op de agenda te plaatsen. Alleen samen komen we een stap voorwaarts richting oplossingen. Ikzelf ga door met de verhalen van de jonge collega’s te vertellen. En met het delen van goede voorbeelden, want die zijn er gelukkig. Als ze bijvoorbeeld in Maastricht een goed initiatief hebben verzonnen om startende specialisten aan een vast contract te helpen, dan moeten ze dat voorbeeld in Groningen ook kennen.

Voor Jeroen, Karel-Jan en alle anderen.