Actuele uitspraken

De ouders van een in 2019 door suïcide overleden (jongvolwassen) patiënt dienen een klacht in tegen een psychiater, die de patiënt in 2017 enkele maanden heeft behandeld. De patiënt leed aan suïcidale klachten, waarvoor de psychiater medicatie voorschreef.

Klager is betrokken geweest bij een ongeval waarbij zijn auto werd aangereden door een andere auto. Hij heeft bij de verzekeraar van de tegenpartij van dit ongeval een claim ingediend voor de lichamelijke (whiplash)klachten die hij daarna had en die volgens hem een gevolg van het ongeval waren.

De klacht heeft betrekking op de zorg die de huisarts aan klager heeft verleend toen deze zich meldde met lagerugpijnklachten. De huisarts heeft vragen gesteld over zijn klachten, maar geen lichamelijk onderzoek gedaan. Klager is daarna nog twee keer terug geweest in de huisartsenpraktijk en heeft toen zwaardere pijnmedicatie gekregen. Vervolgens is er geen contact meer geweest en is klager op zijn initiatief geopereerd aan een hernia.

Bij klager is vastgesteld dat hij een agressieve vorm van nierkanker heeft. Zowel de vaste huisarts als de waarnemend huisarts heeft klager tijdens meerdere consulten gezien. Klager dient tegen beide huisartsen een klacht in. Klager verwijt hun dat zij hem niet eerder hebben ingestuurd voor een scan, terwijl bij eerder bloedonderzoek al hoge ontstekingswaarden zijn gemeten en hij vaker met klachten is langsgekomen.

Bij klaagster (88) is 21 jaar geleden borstkanker vastgesteld, waarna een borstsparende operatie heeft plaatsgevonden. Eind 2022 zijn plekjes op haar borst ontstaan.

Ook tegen de specialist ouderengeneeskunde, tevens supervisor van de anios in de hierboven besproken zaak, diende klaagster een klacht in, en wel over de wijze waarop hij supervisie heeft uitgeoefend op het handelen van de anios.

Klager meldt zich ziek vanwege burn-outklachten. In het kader van zijn re-integratie­traject is een bedrijfsarts ingeschakeld voor een second opinion. Klager dient een klacht in tegen deze bedrijfsarts: zij is niet onafhankelijk gebleven in haar rol (zij kende de bedrijfsjurist van de werkgever en de eerste bedrijfsarts van een eerdere werkkring) en zij heeft de terugkoppeling van de second opinion niet rechtstreeks en gelijktijdig aan de werkgever en klager gestuurd.

Klager is in het kader van zijn ziekmelding bij deze arboarts, werkzaam onder supervisie van een bedrijfsarts, op consult geweest voor een probleemanalyse. Klager dient een klacht tegen de arts in: de arts heeft een verkeerde diagnose gesteld, een onjuiste probleemanalyse gemaakt en een onjuiste verklaring afgegeven en zich niet aan de STECR-werkwijzer Arbeidsconflicten (2022) gehouden. Ook heeft de arts hem niet doorverwezen voor een second opinion.

Klaagster is patiënt van een huisarts, met wie zij ook een persoonlijke, vriendschappelijke relatie heeft. Dan vindt er een inbraak plaats in de woning van de huisarts. Vanwege het vermoeden dat de dochter van klaagster de inbraak heeft gepleegd, verbreekt de huisarts de vriendschap met klaagster.

Klagers brachten hun zoon van bijna 1 jaar naar het consultatiebureau vanwege mogelijke ontwikkelingsafwijkingen. De arts verwees hen naar een kinderfysiotherapeut, maar na intercollegiaal overleg werd besloten dat verwijzing naar een kinderarts passender was.

Tegen een gynaecoloog worden meerdere klachten ingediend. Klaagster werd doorverwezen naar het ziekenhuis met een zwangerschapstermijn van 41 weken en drie dagen vanwege een stuitligging. De ontsluiting verliep vlot, maar de uitdrijving was moeizaam, resulterend in hersenschade en het over­lijden van de baby na zes dagen.

Klaagster verwijt de kaakchirurg dat hij een medische fout heeft gemaakt door de botschroefjes op de verkeerde plaats te plaatsen. Dit resulteerde in een herhaalde behandeling en tweemaal pijn voor klaagster. De kaakchirurg heeft erkend dat de klacht gegrond is, aangezien hij drie van de vier botschroefjes niet correct heeft geplaatst.

De plastisch chirurg heeft bij klaagster een borstvergroting uitgevoerd. Klaagster vindt dat de plastisch chirurg na deze operatie onjuist en onzorgvuldig heeft gehandeld door de postoperatieve controles te laten uitvoeren door een niet-bevoegde en niet-gekwalificeerde consulente.

De klacht van klaagster betreft vertraging in een verwijzing en het niet nakomen van een toegezegde visite door de huisarts. De praktijk kampte met onder­bezetting en technische en organisatorische problemen.

Bij klaagsters bezoek aan de Spoedeisende Hulp van het ziekenhuis heeft de arts (basisarts), in samenwerking met de neuroloog (supervisor), aanvankelijk de diagnose migraine gesteld. Klaagster werd diezelfde nacht ontslagen, later bleek dat zij een herseninfarct had. Hoewel het college het missen van de herseninfarctdiagnose niet als onzorgvuldig of verwijtbaar beschouwt vanwege het atypische beloop, acht het het wel onzorgvuldig dat de neuroloog te weinig brede diagnostische overwegingen nam en te stellig aan de diagnose migraine vasthield.

Een huisarts heeft door onoplettendheid onbedoeld journaalregels opgenomen in verwijsbrieven die voor klaagster ongewenste informatie bevatten en die niet relevant waren voor de medisch specialisten naar wie de huisarts klaagster en haar zoontje had verwezen.

Klaagster werd tijdens haar tweede zwangerschap, vanwege het vroegtijdig overlijden van haar eerste kindje, begeleid in het ziekenhuis. Haar tweede kindje heeft klaagster in een laat stadium van de zwangerschap verloren.

Klager verwijt de bedrijfsarts dat zij haar rol van bedrijfsarts niet op een professionele wijze heeft ingevuld en zich niet onafhankelijk heeft opgesteld. Zij heeft zich onrechtmatig door de werkgever laten beïnvloeden, waardoor de werk­gever de re-integratie van klager kon belemmeren.

Klager verwijt de dermatoloog dat hij klager heeft terugverwezen naar de huisarts, geen (weefsel)onderzoek heeft gedaan en onjuist en onvolledig verslag heeft gelegd. Volgens het college mocht de verwijzing naar de huisarts plaatsvinden. Er was op dat moment wel sprake van een klinisch atypische moedervlek, maar geen sprake van verdachte afwijkingen.

Klager verwijt de huisarts dat zij zonder vermoeden van kindermishandeling en zonder toestemming van klager een melding bij Veilig Thuis heeft gedaan. De huisarts heeft eerst tegen klager gezegd dat op basis van de informatie die ze had een melding niet nodig was. Daarna heeft de partner van klager – aldus klager – lasterlijke leugens verteld aan een collega van de huisarts, waarna de collega heeft besloten een melding te doen.

Klager is door de chirurg geopereerd aan een ruptuur van zijn linkerbiceps. Vanwege aanhoudende klachten en beperkingen na de operatie is klager hierna onderzocht door een orthopedisch chirurg in een ander ziekenhuis.

Klager is na een val gezien door een arts (niet in opleiding tot specialist), sinds vier maanden werkzaam. De anios werkte onder supervisie van verweerder, orthopedisch chirurg.

Klaagster verwijt de plastisch chirurg dat hij bij haar op 14-jarige leeftijd een labia­reductie heeft uitgevoerd zonder adequate informatieverstrekking vóór de operatie. Ook klaagt zij over de uitvoering van de operatie en de dossiervoering. Klaagster wenste deze labiareductie vanwege lichamelijke klachten en om esthetische redenen.

Klaagster is niet tevreden over de gegeven informatie en de gemaakte afspraken voorafgaand aan en na de operatie (laparoscopie). Ook over de nazorg en het resultaat van de operatie is zij niet tevreden.

Klacht tegen een huisarts over een gemiste diagnose en inadequaat onderzoek naar toenemende klachten van patiënte, die in korte tijd snel achteruitging en is overleden. Patiënte was onder behandeling bij een internist. De huisarts wordt kwalijk genomen dat hij de toenemende klachten niet als aanleiding heeft gezien om te handelen.