COPD

Werkgerelateerde longziekten zijn een onder­schat probleem. De zorg voor mensen met deze aandoeningen is dan ook ondermaats en versnipperd. Longartsen Hanna van der Valk en Leon van den Toorn bepleiten een betere, vooral structurele aanpak.

Onderzoek onder ruim 3500 Britten laat zien dat personen die in hun tweede levensjaar of eerder een lagereluchtweginfectie, zoals bronchitis of longontsteking, doormaakten een grotere kans hebben om op volwassen leeftijd te overlijden aan luchtwegaandoeningen en dat dit losstaat van sociaaleconomische factoren en roken, waarvoor de onderzoekers – James Peter Allinson e.a. – corrigeren.

Preventieprogramma’s die rekening houden met de lokale gebruiken en opvattingen over chronische longziektes zoals COPD, dragen sterk bij aan het verminderen ervan.

Bij een 67-jarige vrouw, bekend met ernstige COPD, wordt per toeval een afwijking gezien op een X-thorax. Wat is uw waarschijnlijkheidsdiagnose?

Artsen hebben een film online gezet waarin ze vertellen hoe aangrijpend het is als ze mensen moeten vertellen dat ze als gevolg van roken niet meer beter zullen worden. Tabak moet de wereld uit, vinden de dokters. De nieuwe regering moet zich daar ook voor inspannen, menen de artsen achter de actie #artsenslaanalarm.

Het Nederlandse parlement keurde in 2001 de Wet ­toetsing levensbeëindiging op verzoek en hulp bij zelfdoding (Wtl) goed. Nederland was hiermee het eerste land ter wereld dat artsen toestaat een patiënt op diens verzoek te doden. België volgde een jaar later, maar de richtlijn daar lijkt een stuk adequater en patiëntvriendelijker.

Nachtelijke toediening van zuurstof lijkt geen voor- of nadeel op te leveren voor mensen met COPD die nog geen zuurstoftherapie (overdag) nodig hebben. Dit is het resultaat van een – vanwege onvoldoende deelnemers – voortijdig gestopte studie waarover Yves Lacasse in de New England Journal of Medicine schrijft.

Als je roken niet als een verslaving ziet, maar als een keuze, is het lastig om compassie te voelen voor een patiënt die zijn gezondheid in gevaar brengt. Toch is compassie essentieel voor goede zorg. Dat laten twee longartsen aan de hand van een casus zien.

In de Isala waren we goed voorbereid op de covid-19-pandemie door onder meer een draaiboek naar aanleiding van de grieppandemie in 2018. Binnen de longgeneeskunde hebben we de fysieke electieve zorg beperkt, maar ons connected care-/telemedicine-programma geïntensiveerd.

‘Ras’ duikt regelmatig op als relevante factor, onder meer in richtlijnen voor nierfunctie en COPD. Nadere beschouwing leert dat het een weinig nuttige en in sommige opzichten zelfs schadelijke factor is, zowel voor klinische besluitvorming als voor beeldvorming.