Arts en recht

Van richtlijnen mag je afwijken, als je daar een goede reden voor hebt. Niet bekend zijn met richtlijnen omdat je ergens anders bent opgeleid, is geen goede reden. Als je in Nederland werkt en BIG-geregistreerd bent, ben je gebonden aan de regels die hier gelden. Dat zag de psychiater uit deze zaak anders en hij gaf dit als reden waarom hij hardnekkig offlabelmedicatie bleef voorschrijven.

Reumatoloog Paul Baudoin heeft geen recht op kopieën van medische dossiers van patiënten die hij binnen MC IJsselmeerziekenhuizen behandelde. Dat heeft de rechtbank Midden-Nederland afgelopen week besloten.

Een gz-psycholoog wil dat de kinderen van een vrouw in een opvanghuis psychologische diagnostiek en behandeling ondergaan. In principe moeten beide ouders daar toestemming voor geven, maar dat is in dit geval lastig. De vrouw is met haar kinderen naar een geheim opvanghuis gegaan, nadat de man is aangehouden vanwege een verdenking op bedreiging van zijn gezin.

Tijdens een bevalling besluit een anios dat het nodig is om een episiotomie toe te passen en fundusexpressie te laten uitoefenen. Het kind wordt daarop geboren. De moeder klaagt later over die ingrepen: er zou geen medische noodzaak en geen informed consent zijn geweest voor de episiotomie en de anios zou niet goed gecommuniceerd hebben met de klaagster.

Soms leidt een fout(je) of ontevredenheid (wat eigenlijk ook fout is) tot een klacht. Voor het eerst in zeven jaar tijd heb ik dit zelf aan den lijve mogen ondervinden. De klacht was ‘slechts’ organisatorisch van aard, maar desalniettemin erg vervelend om te ervaren. Zowel voor de betrokkene (belangrijkste) als achteraf voor mij.

Draagt het tuchtrecht bij aan betere kwaliteit van zorg, of maakt het hulpverleners vooral kopschuw en defensief? Deze discussie wordt ook in Medisch Contact gevoerd, nogal eens gevoed door de tuchtuitspraken die erin verschijnen. Die gaan soms over details of onnavolgbare redenen waarvoor artsen zich moeten melden bij de tuchtrechter. Maar ook als er echt iets fout is gegaan en de arts dat toegeeft en er ook al van heeft geleerd: wat levert tuchtrecht dan nog op?

Klager heeft een klacht ingediend tegen beklaagde (bedrijfsarts). Hij verwijt beklaagde dat hij hem (te) lang heeft belemmerd om terug te keren in zijn eigen werk. Hierop heeft (het bedrijf van) beklaagde aan klager schriftelijk medegedeeld dat als de klacht ongegrond wordt verklaard alle gemaakte kosten op klager worden verhaald. Vanwege deze brief trekt klager zijn klacht in.

Klagers hebben namens hun overleden broer een klacht ingediend tegen verweerster (specialist ouderengeneeskunde). Zij verwijten haar onder meer een beslissing tot levensbeëindiging tegen de wil van patiënt te hebben genomen. Patiënt verbleef in een verpleeghuis toen bleek dat hij niercelcarcinoom had, waarvoor geen levensverlengende behandeling meer mogelijk was.

De huisarts uit deze tuchtzaak meldt bij zijn werkgever dat hij een seksuele relatie heeft gehad met een van zijn patiënten. Hij wordt ontslagen, de inspectie doet onderzoek, die heeft er vertrouwen in dat deze arts niet opnieuw de fout in gaat en er volgt een plan van aanpak. Kort gezegd moet hij aan zichzelf gaan werken en zijn werkzaamheden langzaamaan weer uitbreiden. Hij mag zijn handjes dichtknijpen, want in de regel stapt de inspectie hiervoor direct naar de tuchtrechter.

Wat er zich in deze arts-patiëntrelatie allemaal heeft afgespeeld, tart elke beschrijving. Een psychiater die zijn eigen patiënt inschakelt om huurders van een pand te laten intimideren, die op verzoek, maar zonder indicatie, een testosteronpreparaat voorschrijft en toedient en die een dossier bijhoudt waar volgens het tuchtcollege werkelijk geen touw aan vast te knopen is.