Réparer les vivants
Donor en patiënt
Plaats een reactieRéparer les vivants van Katell Quillévéré werd hier al kort beschreven in het kader van het recente filmfestival Rotterdam. De film komt nu in roulatie.
Drie jonge surfers krijgen op weg naar huis een ongeval; één van hen geraakt in coma. Hij wordt kunstmatig in leven gehouden in het ziekenhuis in Le Havre waar zijn moeder te horen krijgt dat zijn verwondingen zo zwaar zijn dat hij geen overlevingskansen meer heeft. In Parijs wacht ondertussen een vrouw, alleenstaande moeder van twee puberzoons, op een geschikte donor om haar leven te verlengen. Haar kwaliteit van leven gaat snel achteruit. Bijna procedureel laat de film zien hoe een en ander in zijn werk gaat: de dood van de één, is de ander zijn leven. De film spint – soms zoals aan begin en eind vrijwel woordeloos – een web van alle betrokkenen: patiënten, familie, dokters, verpleegkundigen.
En toch, hoe ogenschijnlijk zorgvuldig en realistisch alles ook in beeld wordt gebracht, wie goed oplet ziet dat de filmmaakster zich vrijheden veroorlooft. Zo zijn de scènes in de ok uiterst gestileerd; over de kleur van de muren, de kleur van de kleding, en het licht rond het lichaam, heeft Quillévéré naar eigen zeggen lang nagedacht. Dat is te zien. Uit een interview met haar: ‘Ik wilde deze film absoluut maken omdat de reis van een orgaan bij transplantatie me fascineert, maar ook omdat ik graag een lichaam op een tegelijk anatomische, poëtische en metafysische wijze wilde filmen. Schoonheid en kwetsbaarheid samenbrengen in een intens emotioneel avontuur, dát is cinema voor mij.’ Ze brengt zo vooral een ode aan het leven.
Réparer les vivants, nu in de bioscoop.
- Er zijn nog geen reacties