Rammelen aan de medische poort

Geraakt, Hans Münstermann, Uitgeverij De Kring, 256 blz., 18,99 euro.

Bestel direct

Voormalig AKO-prijswinnaar Hans Münstermann situeert zijn nieuwe roman Geraakt nadrukkelijk in het hedendaagse tijdsgewricht: er is een constante stroom vluchtelingen op het Museumplein, de mobiele eenheid staat paraat, een schilderij in het Rijksmuseum wordt bekrast waarna blijkt dat het hier om een vervalsing gaat die decennialang onopgemerkt bleef, en Geert Wilders wil het volk waarschuwend toespreken vanaf het balkon boven de Nachtwachtzaal.

Terwijl hoofdpersoon Andreas Klein – tevens alter ego van Münstermann – graag de biografie wil schrijven van de obscure blueszanger Robert Eden, een man die hij drie keer kort ontmoette, wil zijn uitgever hem ervan overtuigen dat de lezers vooral zitten te wachten op een biografie van Harry Piekema, de acteur die bekend is van de AH-spotjes. Passages die Münstermann ongetwijfeld met sardonisch plezier schreef.

Dan moet de schoonvader van Andreas voor een total-hipoperatie naar het ziekenhuis. Daar gaat iets mis, de schoonvader raakt verlamd aan beide benen, komt in een rolstoel terecht en kiest voor euthanasie omdat hij niet wenst te leven in een ‘half lichaam’. Wat ging er mis? Was het de fout van de anesthesioloog? Voor een heupoperatie moet men prikken ter hoogte van L2/3 of L3/4. Maar wat betekent de bloeduitstorting op hoogte T12? Alle procedures lopen op niets uit: ‘We stonden aan de poort van de medische wereld met een hartenkreet, we rammelden aan die poort en voelden bij elke medicus die we spraken, hoe redelijk en begaan hij of zij ook was, dat de verdediging van die poort gedragen werd door het hoogste vernuft, de grootste volharding.’

De roman eindigt met de minibiografie van blueszanger Robert Eden (en dus niet van Harry Piekema) en vooral diens verliefdheid op een jonge deerne in Berlijn. Een kortstondige ontmoeting die bepalend blijkt voor de rest van zijn leven.

Het eerste driekwart van de roman gaat razendsnel, uitbundig, vol opwinding en met schalkse humor. Het poëtische slot is van een zelden vertoonde verstilling, elegantie en zeggingskracht. Massief ontroerend.