Poëzie: Even zieken - Bèr Wilbers

Woordconstipatie

‘Pesterige versjes’ noemt tekstschrijver/vertaler Bèr Wilbers zijn light verse verzameld in de bundel Even zieken. Zijn poëzie – die hij een beetje flauw ‘hospi-taal’ noemt – gaat over ziektebeelden (afasie, hartfalen, malaria, reuma – om er maar een paar te noemen) en typen artsen, onder wie: de dermatoloog, de chirurg, en de psychiater. Zijn versjes zitten stampvol geestigheden, spitsvondige zinswendingen en vooral veel woordspelingen van het type: ‘De cholera maakt ons wat bekakter/ en past perfect bij ons cholerische karakter.’

Niet altijd lopen zijn regels even soepel. Neem het aardige gedichtje over de bof: ‘Ik ben maar een radeloos kind/ dat school maar waardeloos vindt/ Mams heeft me ziek geschreven/ Wat een geluk, bof ik nu even!’ Twee keer ‘maar’, dat is niet mooi. Soms pakt zijn rijmdwang ook wat raadselachtig uit: ‘Dit is voor de nonsensdichter/ wel uiterst problematisch/ Maar: humor maakt lijden lichter/ bedenkt hij ietwat Socratisch’. Hoezo ‘Socratisch’ – wat ontgaat mij hier?

In de roos is dan weer deze: ‘Ja, de anesthesist is een patente vent/ die enkel wil dat u wég van hem bent.’ Of de laatste strofen uit het gedicht gewijd aan ‘De Gynaecoloog’, dat misschien beter ‘De Obstetrist’ had kunnen heten: ‘En raakt een bevalling toch wat in het ongerede/ dan hanteren zij als ’t echt moet de keizerssnede/ maar liever niet, zo zeggen zij ter verklaring/ voor ons blijft ons vak elke dag een openbaring.’

Afgezien van de vraag of je een keizerssnede kunt hanteren, best aardig gevonden.

Zelfspot is de dichter niet vreemd; hij ‘wacht nog steeds op de juiste anamnese/ van hen die hem vol mededogen lezen/ En op verloskundigen vol consideratie/ die hem verlossen van zijn woordconstipatie’.

De bundel eindigt met een reeks korte grafschriften. Even zieken is pretentieloos, maar vermakelijk. HM

Bèr Wilbers, Even zieken, Stobborn Publishers, 69 blz., 12 euro. Alleen te koop via: stobborn.nl.