Omdat Venus op de dag dat ik werd geboren een alpenviooltje passeerde

Omdat Venus op de dag dat ik werd geboren een alpenviooltje passeerde, Mona Høvring, (vertaling: Liesbeth Huijer), Oevers, 142 blz., 19 euro.

bestellen

Martha en haar één jaar jongere zus Ella hadden van jongs af aan een symbiotische relatie. Nu ze begin twintig zijn, lijkt die natuurlijke band doorgeknipt. Als een medisch specialist Martha na een zenuwinzinking voor een kuur verwijst naar een hotel annex sanatorium in de Noorse bergen, gaat Ella echter als begeleider mee. De verhouding tussen de zussen is breekbaar: Martha is recalcitrant, waar Ella haar rust wil bewaren. Maar ze slaagt daar nauwelijks in omdat ook haar zenuwen en zintuigen ‘knisperen’. Via haar fantasie poogt ze houvast te krijgen in de wereld.

Het glazen hotel waar ze verblijven lijkt buiten de tijd te staan. Alles ademt een Midden-Europese sfeer uit de Weimartijd. Alsof moderne verlangens, pure lust en onuitgesproken emoties zich afspelen tegen het decor van een lang voorbij tijdgewricht. Die retrowereld in combinatie met moderne zaken als televisie en mobiele telefoon geven de korte roman Omdat Venus op de dag dat ik werd geboren een alpenviooltje passeerde iets aangenaams anachronistisch en vervreemdends.

Mona Høvring waarschuwt de lezer al vroeg voor Ella als verteller. ‘Ik heet Ella. In een boekje schrijf ik op wat ik denk dat er het komende jaar gaat gebeuren en op de laatste dag van het jaar schrijf ik op wat er is gebeurd.’ Er gaapt dus op schrift een gat tussen wens en alledaagse werkelijkheid. Allengs wordt duidelijk dat beide zussen uiterst sensitief zijn, lijdend aan een overgevoeligheid voor de wereld. Beiden ‘ruziën met hun lot’ tijdens hun individuele ‘reis naar het innerlijk’. Kwetsbare zielen die proberen het leven als ambacht onder de knie te krijgen. Het is een ‘woedende tederheid’ die hun band in een delicate balans houdt.