Neurorevalidatie biedt hoop

Mijn kind in coma, Emily Zuiderwijk en Ronald Peijnenburg, Libra Revalidatie & Audiologie, 240 blz., 17,50 euro.

bestel direct

Liefde voor een naaste gaat niet zelden gepaard met angst. Angst dat diegene (ooit) iets ernstigs zal overkomen. Want wat zou er gebeuren als deze angst bewaarheid wordt? Als je een belletje krijgt uit het ziekenhuis, de politie voor je deur staat of jijzelf getuige bent?

Het boek Mijn kind in coma bevat zulke ervaringsverhalen, geschreven door en voor ouders. 22 ouders beschrijven de dag des onheils waarop hun kind, vaak na een ongeluk, in coma raakt. Het einde wordt echter een nieuw begin als zij uit hun coma ontwaken, mede dankzij vroege intensieve neurorevalidatie (VIN). VIN wordt omschreven als een programma voor kinderen en jongeren tot 25 jaar dat in Nederland enkel wordt aangeboden door Leijpark in Tilburg, onderdeel van Libra Revalidatie & Audiologie. Met behulp van gespecialiseerde behandelingen wordt getracht medisch stabiele kinderen die in vegetatieve of laagbewuste toestand verkeren weer bij bewustzijn te krijgen. Hoe verschillend de levens van de kinderen vóór het trauma ook waren, de processen die daarna volgen vertonen veel gelijkenis. Ouders beschrijven één voor één de eerste minuten en uren van ongeloof en angst en de dagen en weken van overleving die volgen. Blind en doof voor de pessimistische en harde boodschappen van medische professionals houden zij hun moed. Hun perspectief verandert, waarbij elk stapje, hoe klein ook, een overwinning is.

Oogwenk, Paul en Arienne Trossèl en Laura van der Burgt, Uitgeverij Water, 320 blz., 19,95 euro.

bestel direct

Deze verandering in perspectief komt nog duidelijker naar voren in het boek Oogwenk, een verhaal van Paul en Arienne Trossèl, dat zij samen met Laura van der Burgt optekenden. Paul is een man van halverwege dertig die het geluk aan zijn zijde heeft: hij heeft een fijn huwelijk, een jong zoontje en een dochtertje op komst en een goede baan in het buitenland. Tot die dag in februari 2008, waarop Paul een hersenstambloeding krijgt en locked-in raakt. Zijn lichaam laat het geheel afweten, op zijn basale lichaamsfuncties en gezonde verstand na. Waar hij voorheen nooit om een praatje of pittige discussie verlegen zat, kan hij nu alleen nog maar communiceren door het bewegen van zijn ogen. Het boek beschrijft de acht jaar die volgen. Jaren van intensieve behandelprogramma’s in het buitenland, afgewisseld door troosteloos plafondstaren in Nederlandse verpleeghuizen, terwijl het leven ‘gewoon’ doorgaat. Zijn lichaam werkt niet mee, maar zijn geest houdt hem staande. Er zijn frustraties, maar ook momenten van (klein) geluk. En steeds is er hoop, want hoop doet leven. Elyse Bouritius, arts