Mijn moeder wil mijn naam niet weten

Mijn moeder wil mijn naam niet weten, Christel Jansen, Nieuw Amsterdam, 304, blz. 20,99 euro

Bestellen

De celliste Liesje is een briljant musicus, haar eerste man Juliusz is een betoverende tenor. Hij is een Joodse Amsterdammer en wordt ­tijdens de Tweede Wereldoorlog op transport gezet naar Westerbork.

Driemaal redt Liesje hem, dankzij hun ‘gemengde huwelijk’ (de ouders van Juliusz worden wel afgevoerd). Ze worden ongepland vader en moeder, maar de jonge musici blijken niet goed te weten hoe je een liefhebbende ouder moet zijn. Het podium staat op één. Na hun ­scheiding vertrekt de getraumatiseerde ­Juliusz met de ­noorderzon en wil de tweede man van Liesje, Victor Lindenbaum, met een ‘schone lei’ beginnen. Hij eist ‘geen kinderen’. Eén kind wordt aan een zus gegeven, de anderen groeien op in verschillende tehuizen. Hen wordt niks gevraagd. In het openbaar moeten ze Liesje ‘tante’ noemen. Ook nu staat ‘het podium’ op één, nu in de vorm van de medische carrière van ­Lindenbaum. De loyaliteit van de kinderen is aangrijpend; met name één zoon klopt ­telkens weer aan. Hij kan niet begrijpen dat zijn moeder hem verstoot.

Deze onvoorstelbare familiegeschiedenis is waargebeurd, maar in het boek hierover – Mijn moeder wil mijn naam niet weten – lees je dat nergens terug: de hoofdrolspelers hebben een andere naam gekregen. Het gaat om celliste Mieke van der Wees (1927-2010) en haar tweede man, de bekende anesthesioloog en publicist prof. dr. Bob Smalhout (1927-2015). Het lijkt erop dat auteur Christel Jansen met één kind (of meer?) heeft gesproken en brieven heeft ingezien, maar ook dat weet je niet zeker. Alleen in het persbericht van de uitgever staan de echte namen. Verwarrend: wat is echt, wat is verzonnen? En jammer, want het leidt af van deze verdrietige en mateloos intrigerende geschiedenis waarin niemand onbeschadigd uit zijn jeugd komt. 

medisch contact

nummer 51/52