Mankemens
Plaats een reactie
Handboek Positieve Gezondheid in de huisartspraktijk, Machteld Huber e.a., Bohn Stafleu van Loghum, 271 blz., 49,95 euro.
Zinvol ziek, Lynn Formesyn, Lannoo, 246 blz., 22,99 euro.
Zou motorcoureur Ben Felten (zie de bespreking van Dark Rider) het ultieme voorbeeld zijn van wat ‘positieve gezondheid’ is gaan heten? De manier van denken over gezondheid en ziekte die de focus immers niet op de handicap legt, maar op wat er wél kan en wat betekenisvol is voor de patiënt.
Het zojuist verschenen Handboek Positieve Gezondheid in de huisartspraktijk wil deze denkwijze praktische handen en voeten geven. Maar het beschrijft ook de ontstaansgeschiedenis van het begrip en komt met tal van praktijkvoorbeelden. Het boek wil bovendien laten zien hoe positieve gezondheid aansluit bij de huidige kernwaarden van de huisartsgeneeskunde, de organisatie van die zorg, en bij de rol van de huisarts als coach of gids, meer nog dan als poortwachter. Het is wel een beetje een juichend boek: de kritiek op het concept, die er wel degelijk is, wordt slechts in anderhalve pagina afgedaan. Om bij het voorbeeld van de motorcoureur te blijven: niet iedereen heeft zoveel lef en ambitie als Ben Felten. Ben je pas gezond als je je aanpast aan de omstandigheden en er het beste van maakt? Of kan chronische, gefrustreerde ontevredenheid over het leven vanwege je handicap misschien ook een teken van gezondheid zijn? Zomaar een korte kanttekening bij een overigens rijk geschakeerd en waardevol boek.
Als aanvulling zou u Zinvol ziek kunnen lezen van de Vlaamse Lynn Formesyn, die aan den lijve ondervindt hoe een chronische ziekte (reuma) je ongewild aan de zijlijn doet belanden. Ze ervaart zichzelf nog altijd als ‘compleet’ ook al is ze ‘kapot’: ze noemt zichzelf – prachtig woord – een ‘mankemens’. Na de put komt altijd de top, waarschuwt ze. Want stel dat je je misère wat te boven weet te komen, dan ligt de ‘optimalisatieval’ alweer klaar: ook tegenslag duwt je het liefst in de richting van die ‘nog betere dan beste versie van jezelf’. Ze verzet zich bovendien tegen het stigma van de langdurig zieke als ‘verzuurde eenzaat’. Klagen moet kunnen zolang je er maar niet in blijft hangen. En lotgenoten zijn cruciaal. Ook een mooi boek.
- Er zijn nog geen reacties
