It’s Only the End of the World

It's Only the End of the World is de nieuwe film van het Canadese wonderkind Xavier Dolan (pas 27 en nu al een heel oeuvre op zijn naam). Hij vertelt daarin de geschiedenis van de succesvolle auteur Louis die na twaalf jaar afwezigheid terugkeert naar zijn ouderlijk huis om de familie te vertellen dat hij terminaal ziek is. Maar zijn zus, broer, schoonzus en moeder verliezen zich in eindeloos gekibbel en onderlinge verwijten en maken het hem zo onmogelijk zijn verhaal te doen.

Dolan baseerde zijn film op het gelijknamige toneelstuk van Jean-Luc Lagarce, die in 1995 op 38-jarige leeftijd aan aids overleed. Hij filmt zijn acteurs heel close; de benauwenis die een familiair samenzijn kan opleggen, krijgt daardoor veel nadruk – een thema overigens dat hij ook in eerdere films aansneed (J'ai tué ma mère, Mommy). Wie goed oplet kan vermoeden dat zus en broer best weten wat Louis op zijn hart heeft, maar dat ze hun moeder willen vrijwaren van het slechte nieuws.

Dit is niet de beste film van Dolan, maar zijn acteurs zijn als steeds heel goed.

It’s Only the End of the World, nu in de bioscoop.