Het woord voor rood
Ramp op ramp
Plaats een reactie
Het woord voor rood, Jon McGregor (vertaling: Manon Smits), 272 blz., 21,99 euro.
De Britse schrijver Jon McGregor (45) is een meester in het beschrijven van het alledaagse, routineuze bestaan, tegen de achtergrond waarvan zich ineens een ramp voltrekt die niemand onberoerd laat. Dat was zo in zijn roman Reservoir 13, waarin in een kleine gemeenschap een kind plotseling verdwijnt, en dat geldt ook voor zijn nieuwe roman Het woord voor rood.
Ofschoon het boek begint in een weinig alledaagse, want onherbergzame omgeving: Antarctica. Drie mannen doen daar fysisch-geografisch onderzoek, twee jonge postdocs en een ouwe rot die als hun begeleider fungeert. Dan gebeurt er iets waardoor een van hen om het leven komt, terwijl de ouwe rot, Robert Wright, niet in actie kan komen: hij krijgt op hetzelfde moment een beroerte: ramp op ramp. In de twee overige delen volgen we hoe Robert, die vooral worstelt met een ernstige afasie, zijn conditie leert te accepteren, hoe hij weer leert lopen, herinneren en rudimentair spreken en hoe hij weet om te gaan met zijn schuldgevoel. Zijn lot haalt ook het geregelde bestaan van zijn echtgenote Anna, een klimaatwetenschapper, totaal overhoop: zij wordt mantelzorger tegen wil en dank.
McGregor suggereert allerlei subtiele parallellen in het verhaal, tussen de leegte van de zuidpool bijvoorbeeld en de leegte van Roberts taal of tussen de ‘anomalie’ die hem in zijn hoofd trof en de afwijkingen die de postdocs bestuderen of die zijn vrouw qua klimaat onderzoekt. McGregor gunt ons soms een blik in het hoofd van zijn protagonisten en hangt dan weer ‘boven’ het verhaal. Dat wisselende perspectief geeft zijn boek een onmiskenbare, fraai volgehouden melancholieke ondertoon: de stroom van het leven.
Lees ook
-
Reservoir 13
Jon McGregors Reservoir 13 start met een grootscheepse zoektocht naar Rebecca Shaw, een meisje van 13 jaar. De laatste keer dat ze gezien werd, droeg ze een witte hoodie, een marineblauwe bodywarmer, een zwarte spijkerbroek en gympen.
-
Zelfs de honden
Werkers in de verslavingszorg zullen een grimlach nauwelijks kunnen onderdrukken: ‘… Al dat gezeik. En maar praten over triggers en associaties, praten over risicogedrag, praten over het verleden en toekomstplannen ...’ Werkers in de forensische geneeskunde zullen over een obductie niet vaak zo’n gedetailleerd verslag van twintig gedrukte pagina’s hebben gelezen.
- Er zijn nog geen reacties
