Het hoogste goed

Het hoogste goed, Andrea Bajani, Athenaeum, 144 blz., 17,50 euro.

bestel direct

Het verdriet van ‘de jongen’ loopt altijd achter hem aan door het dorp en ligt op school geduldig aan zijn voeten. Tijdens wandelingen snuffelt het aan de verdrieten van anderen. Met het mottige verdriet van ‘het dunne meisje’ sluit het vriendschap.

Verdriet als hond. De ‘poëtische roman’ Het hoogste goed van de Italiaanse schrijver Andrea Bajani is volledig gebaseerd op die metafoor. We volgen ‘de jongen’ – een naam krijgt hij niet – tijdens zijn wandelingen door het dorp. Hij is een outsider; zijn verdriet wordt bespot door de plaatselijke hangjeugd. En het wordt er niet beter op als hij op het valse verdriet van zijn vader moet passen. Dat woeste beest valt op een slechte dag ‘het dunne meisje’ aan en verwoest een prille liefde.

Tot aan die gebeurtenis – ongeveer halverwege het boek – werkt de metafoor van Bajani en slaagt hij erin om het wezen van het verdriet te verbeelden, zoals de achterflap van zijn boek belooft. Maar de tweede helft, waarin de jongen en zijn verdriet naar de stad verhuizen, is gekunsteld en ongrijpbaar. Het verdriet loopt uiteindelijk weg, waarna de jongen eenzamer en beschadigder dan ooit achterblijft. Bajani wil daarmee ongetwijfeld iets belangrijks zeggen, maar biedt geen enkele duiding. Hij heeft zijn verhaal zo strak verpakt in de hondenmetafoor, dat je het er als lezer nét niet helemaal uit krijgt.