Film Festival Rotterdam

Het 50ste International Film Festival Rotterdam (IFFR) kent dit jaar twee delen. Het eerste was in februari, het tweede is van 2 tot en met 6 juni. Met een hybride karakter: dus – als dat kan – vertoningen in de bioscoop én on demand – met films die steeds 72 uur beschikbaar zijn (dit deel van het festival duurt daarom t/m 9 juni).

Een paar opvallende titels, alle met een zorg- of ziekteaspect. Het Zuid-Koreaanse Time van Ricky Ko gaat over de 80-jarige Chau, die graag een handje helpt bij zelfdoding. Eenzame ouderen maken gretig gebruik van zijn diensten. Maar wat doet hij als een jongere daarom vraagt? Het eveneens Zuid-Koreaanse Self-portrait 2020 van Lee Dongwoo gaat over de maker zelf, die wordt benaderd door een bipolaire alcoholist en ex-filmmaker, wiens korte film twintig jaar geleden een groot succes was. Sindsdien is het bergafwaarts gegaan met hem. Zal het Lee ook zo vergaan? Ook Only the Winds, een Libanese film van Karim Kassem, gaat over de maker zelf, die zich na een oogoperatie stort op de research voor een volgende film. Dat leidt onder meer tot zijn bezoek aan een blindeninstituut. Vooral de levendige belevingswereld van een blind meisje blijkt hem diep te raken. De Japanse serie The 12 Day Tale of the Monster That Died van Iwai Shunji verbeeldt de bestrijding van covid-19. Acteur en regisseur Sait¯o Takumi (die zichzelf speelt) creëert drie minimonsters: Avigan, Remdesivir en Ivermectin. Parodie? Zeker, maar niet uitsluitend. Ook Japans is de documentaire Minamata Mandala van Hara Kazuo: zestig jaar nadat in de stad Minamata industrieel afvalwater leidde tot ernstige kwikvergiftigingen strijden patiënten met ernstige neurologische aandoeningen nog steeds voor erkenning en compensatie. Hoop op betere tijden biedt ten slotte de fraaie slotfilm Poupelle of Chimney Town, Japanse animatie geschikt voor alle leeftijden. 

Voor alle info en tickets: iffr.nl.