De weg van de meeste weerstand
Sportverdwazing
Plaats een reactieDe weg van de meeste weerstand, Lionel Shriver (vertaling: Karina van Santen en Marian van der Ster), Atlas Contact, 368 blz., 24,99 euro.
Bestel direct
Grenzen bestaan alleen maar in je hoofd. Dat is het motto van sportcoach Bambi, die de 60-jarige Remmington begeleidt naar zijn eerste triathlon. Remmington, die na een conflict met prepensioen is gestuurd, stort zich fanatiek op extreem sporten. Echtgenote Serenata ergert zich daaraan; haar man is het slachtoffer geworden van een cultus. En inderdaad, de ‘trainingskerk’ van de sportorganisatie MettleMan, belooft niet alleen het einde of zelfs de omkering van al het ouder worden en alle ziekte, maar het eeuwige leven. MettleMan verheft lijden, opoffering en de onderwerping van de geest boven de kleinzielige, vernederende verlangens en klachten van het aardse ongerief. Die fitnessideologie is niet het enige thema waarmee Lionel Shriver, op de van haar bekende grappig-vileine manier, de draak steekt in De weg van de meeste weerstand. Want ook Shrivers verzet tegen identiteitspolitiek komt aan bod. Als stemactrice spreekt Serenata boeken in. Maar ze wordt steeds minder gevraagd omdat er veel te doen is over het nadoen van accenten. Ze wordt vervangen door ‘mensen van kleur’, die ironisch genoeg ook de witte rollen voor hun rekening mogen nemen. Serenata vindt dat witte Amerikanen het slachtoffer zijn van positieve discriminatie. Voorkeursbehandeling was bedoeld voor mensen die echt onbevoorrecht waren: de generatie die afstamt van slaven. En dus niet voor de bevoorrechte vrouwelijke, zwarte chef van Remmington, die zijn promotie belemmerde.
Uiteindelijk, als Serenata en Remmington erin berusten dat je het verval van het lichaam niet persoonlijk moet opvatten, nemen zij genoegen met het alledaagse leventje van senioren. Niet meteen een fijn perspectief trouwens, want ‘elke ouderdom was een verhaal van Edgar Allan Poe’.
- Er zijn nog geen reacties