De Geesten

De Geesten, Yves Petry, Das Mag Uitgevers, 309 blz., 23,99 euro.

bestel direct

Je zou het een vlucht kunnen noemen. Een vlucht voor het vriendinnetje dat hem als een blok liet vallen, voor de hoge verwachtingen van zijn ouders en voor het sociale leven waarin hij nooit echt leek te passen. Voor Mark Oostermans is het duidelijk: hij vertrekt naar Afrika om te gaan werken voor Dokters Zonder Kleur. Met tussenpozen in zijn thuisland België werkt Mark in verschillende Afrikaanse landen. Hij leert de mens daar kennen als personen die écht lachen en dansen, en voor wie praten een synoniem is voor ademen. Daartegenover staat de harteloosheid van de dood; ‘een ongrijpbare veelvraat in een veld vol menselijk gewas, die medische protocollen aan zijn laars lapt’.

Met de broodnodige mate van gelatenheid blijft Mark zich inzetten voor Dokters Zonder Kleur. Eenmaal in een noodkamp in de woestijn van West-Afrika lijkt deze gelatenheid hem echter niet meer te redden. Mark wordt geconfronteerd met de hopeloosheid van zijn handelen en de dubbelzinnigheid van zijn ‘neutraliteit’. Hoofd van het medisch team Jeroen Ullings is allang uit de zogenaamde ingebeelde hemel van superieure menslievendheid gestapt. Hij is naar eigen zeggen gewoon de zoveelste bleekscheet die zich verschuilt achter de vrijgevige donoren uit de Europese Unie, waar corrupte regimes uit de regio maar al te graag misbruik van maken. De uitgesproken mening van Jeroen komt hem echter duur te staan en zet hun beider wereld op zijn kop.

Hoewel de Vlaamse schrijver en essayist Yves Petry zelf nooit in Afrika is geweest, raakt hij met de roman De Geesten een reële en gevoelige snaar. Een belangrijk discussiepunt in het boek is idealisme, en hoe de personages zich hier op verschillende wijze toe verhouden. Je hebt de persoon die echt zijn steentje wil bijdragen en degene die het vooral doet voor zichzelf, voor de zucht naar het pretentieloze of juist de wil om zichzelf te bewijzen.

Voor de goede orde: met dit boek wijst Petry hulp vanuit idealisme zeker niet af. Het is puur bedoeld om ideeën met elkaar te confronteren. Maar dat hij de morele druk om idealistische hulp te beschouwen als het allerhoogste wat je in onze maatschappij te bieden kunt hebben verwerpt, is wel duidelijk.