Bange mensen stellen geen vragen
Invalide zijn is geen rol
Plaats een reactie
Bange mensen stellen geen vragen, Renate Rubinstein (samenstelling: Ronit Palache), De Arbeiderspers, 510 blz., 27,50 euro.
bestellen
‘Renate is iemand die je nog steeds mist’, heeft de socioloog Joop Goudsblom eens gezegd over Renate Rubinstein (1929-1990). ‘Wat zij schreef, was altijd oorspronkelijk én persoonlijk. Zulke columnisten zijn er eigenlijk niet meer.’ Die mening valt te toetsen aan de bloemlezing van haar werk die Ronit Palache maakte onder de titel Bange mensen stellen geen vragen. Vanaf 1961 schreef Rubinstein als Tamar bijna dertig jaar lang voor Vrij Nederland een wekelijkse column. Steeds met een groot gevoel voor controverses, tegen modieus-links, tegendraads, soms tegenstrijdig, en altijd ongelooflijk leesbaar. Alsof ze haar lezers rechtstreeks toesprak. En altijd functioneerden haar hersens daarbij alleen maar goed als ook haar emoties meededen, zei ze ooit. Dat was zeker zo als ze schreef over persoonlijke besognes: haar echtscheiding, haar laatste grote liefde en haar ziekte: MS. ‘Als je een keer invalide bent word je op den duur invalider. Dat komt doordat alles één is en je lichaam dus helaas ook. Je beweegt je benen niet, of weinig en op den duur krijg je pijn in je schouders, vandaar in je nek en vandaar als je niet oppast in je hoofd, wat de deur dichtdoet.’ Ze schaamt zich en zoekt daarom naar de rol die ze als invalide moet spelen, maar beseft dan dat invalide zijn geen rol is die je speelt: ‘Ik keek nog jarenlang met de ogen van een buitenstaander (….) naar de insider die ik geworden was.’ Tekenend is dat ze niet wil dat lichaam en geest één zijn en de mens sana in corpore sano: ‘dus ik vind dat ook niet’.
Deze bundel, met een ontroerende inleiding van de samenstelster, is een schitterende ode aan een non-conformistische geest.
- Er zijn nog geen reacties
