At Eternity’s Gate
Van Gogh
Plaats een reactieLeven en werk van Vincent van Gogh waren al vaak onderwerp van speelfilms – Lust for Life (1956), Vincent and Theo (1990), Van Gogh (1991), twee jaar geleden nog het geanimeerde Loving Vincent. Vrijwel in al die films ging het over de vraag hoe het zat met Vincents geestesgesteldheid. En nu er is er wéér een die deze vraag stelt: At Eternity’s Gate van Julian Schnabel, zelf een gereputeerd kunstenaar. De briljante acteur Willem Dafoe speelt de hoofdrol.
Meer nog misschien dan in die andere films het geval is, lijkt Schnabel trouw te willen zijn aan de brieven die Vincent schreef aan zijn broer Theo. Dat resulteerde in een blik ‘van binnenuit’. Schnabel is daar goed in: eerder maakte hij het meesterlijke The Diving Bell and the Butterfly, waarin hij cinematografisch bijna letterlijk in de huid kroop van een ‘locked in’-patiënt. Hij filmde veelal ‘uit de hand’, aanvankelijk zo frenetiek bewegend dat u misschien beter wat meer achter in de zaal kunt gaan zitten. Het leverde memorabele scènes op, bijvoorbeeld als Van Gogh zich extatisch ‘verliest’ in de natuur of wanneer een nogal vooringenomen priester hem ondervraagt over zijn levenshouding. Over hoe Van Gogh aan zijn einde kwam, kunnen we, getuige deze film, twisten. En over de impact van zijn geestesziekte op zijn werk ook. Aanbevolen.
At Eternity’s Gate, nu in de bioscoop.
-
Henk Maassen
Henk Maassen studeerde biologische psychologie aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij werkte kortstondig als onderzoeksassistent en daarna als (freelance) journalist/redacteur voor tal van bladen en uitgeverijen en als voorlichter voor de Tweede Kamer. Sinds 1999 is hij redacteur bij Medisch Contact, met speciale belangstelling voor psychiatrie en neurowetenschappen, sociale geneeskunde en economie van de gezondheidszorg. Henk stelt wekelijks de Media & cultuur-pagina’s samen.
- Er zijn nog geen reacties
